Wejście w nowy tydzień nie wyglądało tak jak się spodziewałem. Dużo zawirowań w moim otoczeniu wpłynęło na słabszą dyspozycję podczas treningu. Po ostatnich problemach ze Zwiftem wykorzystałem kolejny pomysł jaki mi przyszedł do głowy i zdał pierwszy organizm. Nie korzystałem z gotowego treningu na Zwifcie i pierwszy trening po zalogowaniu który zwykle zawieszał się po jakimś czasie zakończyłem już po 30 sekundach i rozpocząłem następny. Przez całe ponad 100 minut Zwift się nie zawiesił a trasa jaką wybrałem bardzo mnie wciągnęła. Po raz pierwszy zmierzyłem się z podjazdem pod Alpe. Nie był to atak na czas tylko zwykły rekonesans. Podjazd mimo, że wirtualny zrobił na mnie wrażenie, gdy następny raz Zwift się nie zawiesi to przedłużam subskrypcję na kolejny miesiąc i regularnie raz w tygodniu będę chciał atakować ten podjazd, przyjdzie także czas na możliwie szybki wjazd z najwyższą możliwą mocą. Szkoda, że moje nogi nie pracowały jak należy. Już rozgrzewka szła bardzo topornie a jeszcze wyższe niż zwykle tętno to potwierdzało. Sam trening zrealizowałem ale nie należało to do przyjemności. Liczę, że takich dni będzie jak najmniej i wreszcie zacznę czerpać z treningów jakąś przyjemność. W innym wypadku traci to sens bo nie trenuję po to aby robić wyniki ale po to aby czerpać przyjemność z jazdy a taka pojawia się wtedy gdy jest forma od której jestem bardzo daleki.


Pokaż trasę GPS

Pokaż trasę GPS

Pierwszy tydzień zaplanowanych treningów zbiegł się z końcem roku. Nie przeszkodziło to jednak w realizacji wszystkich treningów jakie chciałem zrobić. Po ostatnim teście od którego minęło co prawda 2 tygodnie oszacowana wartość FTP wynosi 290 Wat. Na tym etapie roku to jest dużo i wydawać się może, że jest to wartość zawyżona. Jednak na podstawie tego progu rozpisałem treningi na cały tydzień i bez większych problemów udało się zrealizować te z powtórzeniami na wyższych wartościach mocy. Poza treningami w dalszym ciągu walczyłem ze Zwiftem który kilka razy się zawiesił i to w podobnym momencie. Za każdym razem gdy na nowo włączałem Zwifta działał już poprawnie do końca treningu. Za każdym razem miałem w tle włączoną inną aplikację i aplikacja ani razu się nie zawiesiła. Może wreszcie znalazłem sposób na Zwifta i będę mógł z niego korzystać bez przeszkód. Za kilka tygodni jak nic się nie wydarzy to spróbuję swoich sil w wyścigu wirtualnym a najbliższym testem mocy będzie podjazd pod Alpe de Zwift. Ze Zwiftem dużo łatwiej wytrzymać treningi na trenażerze. Na razie nie przekłada się to na wzrost formy ale to tylko kwestia czasu.
Waga w ostatnim tygodniu:

Waga na razie stoi w miejscu ale przyjdzie czas gdy zacznie spadać.
Obciążenie treningowe:

Wartości CTL i ATL w ostatnim tygodniu wzrosły. Zaczynam z niskiego pułapu i na razie nie przewiduję dużego wzrostu TSS.

Kończący pierwszy tydzień treningów dzień wykorzystałem kolejny raz efektywnie na trenażerze. Czułem się lepiej jak wczoraj i od razu przełożyło się to na jakość. Długo zbierałem się do jazdy i znowu miałem problem z koncentracją. Nim ruszyłem okazało się, że nie mam przy sobie wody i ręcznika i musiałem się po to wrócić opóźniając o kolejne minuty rozpoczęcie treningu. Po ostatniej jeździe na trenażerze wprowadziłem drobne zmiany w ustawieniu i byłem bardzo ciekawy jak to się przełoży na komfort podczas jazdy. Wykorzystałem w tym celu mostek i sztycę z drugiego roweru, pozwoliło to ustawić lepszą pozycję na rowerze. Dobrze ustawiłem kierownicę ale wysokość siodła na oko oraz wróciłem do poziomego ustawienia siodła, przez ostatni rok jeździłem z siodełkiem pochylonym o 1 % w dół. To duża zmiana wpływająca znacząco na efektowność pedałowania. Byłem pewny, że wszystko jest dopięte na ostatni guzik i nic złego się nie wydarzy podczas jazdy. Zmiana ustawień siodełka wpłynęła m.in. na fakt, że trudniej było rozkręcić korby do wysokiej kadencji na jakiej ostatnio jeździłem. Zajęło to więcej czasu niż zwykle ale problemu z utrzymaniem nie było. Po 10 minutach spokojnego rozkręcenia w strefie 1 zwiększyłem obciążenie. Tętno jak zwykle skoczyło do góry ale na tak jak zwykle, zmiany tętna były bardziej liniowe i zależne od zmiany obciążenia, zwykle tętno rosło szybciej niż następowały zmiany mocy. Z rytmu wybiła mnie kolejna awaria Zwifta. Szybko włączyłem po raz drugi aplikację i problemy zniknęły. W dalszej części treningu Zwift działał już poprawnie mimo dwukrotnej chwilowej utraty zasięgu Internetowego. Trening podzieliłem na dwie części. Pierwszą z nich były 1 minutowe zrywy w 5 strefie, tym razem na niższej kadencji. Tutaj wszystko poszło zgodnie z oczekiwaniami, można powiedzieć książkowo. Bałem się, że po wczorajszym treningu będę miał duże problemy ze zmianami obciążenia i kadencji jednocześnie. Okazało się jednak, że obawy były bezpodstawne bo znowu gdy tylko przekroczyłem umowny próg FTP poczułem się pewniej i wyszło co najmniej dobrze. Każdy kolejny zryw wyglądał podobnie, nawet tętno nie szło do góry wraz z czasem. Po wczorajszym treningu przyłożyłem się do regeneracji i żywienia bardziej niż w ostatnich dniach i być może to był czynnik decydujący. Po pierwszej części treningu czułem się nieźle a druga miała być łatwiejsza fizycznie ale bardziej obciążająca głowę czyli długa, równa jazda w strefie 2. Urozmaiciłem ją zmienną kadencją, co 5 minut zmieniałem przełożenie w rowerze, trzymając stałą moc kadencja zmieniała się o około 5 obrotów, nie schodziłem jednak poniżej 90 ani nie wykraczałem ponad 100. Kręciło się całkiem dobrze i dlatego wydłużyłem trening o 15 minut. Chodziło mi po głowie aby wydłużyć o kolejne 15 minut. Jednak nie byłem na to gotowy, wody już brakło, tyłek już dawał o sobie znać a czasu już też nie było więc po godzinie 2 strefy zredukowałem obciążenie i po 10 minutach spokojnej jazdy ze spadającym obciążeniem zszedłem z roweru. Po treningu czułem ból mięśnia dwugłowego uda, problemem okazało się za wysoko ustawione siodło, ustawiałem je na oko i stąd taki problem. Miałem już go kiedyś i po jeździe obniżyłem siodło o 5 milimetrów, od poprzedniego ustawienia dzielą mnie 3 milimetry czyli chyba jest to ustawienie optymalne. Zmiana ustawień kierownicy okazała się dobra, ostatnio po 2 godzinach czułem ból w plecach, tym razem go nie było. Na razie nie będę wprowadzał więcej zmian w sprzęcie i ustawieniach.



Pokaż trasę GPS

Nowy rok rozpocząłem w dobry sposób od treningu poza domem. Przed jazdą miałem bardzo mało czasu na przygotowanie sprzętu i decyzję o wyjeździe podjąłem w zasadzie w jednej chwili, nie zastanawiając się nad niczym. Przygotowanie sprzętu na szybko wpłynęło na kilka drobiazgów które sprawiły, że jazda nie należała do przyjemności. Tym razem nie popełniłem błędów w przygotowaniu do jazdy i nie zapomniałem niczego. Wyjechałem dokładnie o tej godzinie kiedy planowałem przy całkiem niezłej pogodzie. Już po starcie czułem, że nogi są całkiem dobre ale widząc tętno w okolicy 130 już po kilkuset metrach mogłem myśleć inaczej. Jechałem jednak swoje trzymając się wskazań mocy i przede wszystkim kadencji. Z tym nie było problemu, utrzymywanie 90-100 obrotów na minutę jeszcze kilka miesięcy temu było problemem a teraz nawet bez pilnowania jechałem na takiej kadencji. Tętno utrzymywało się na przełomie 2 i 3 strefy, moc zazwyczaj w 2 strefie. Krajobraz na trasie się zmieniał, raz było mokro, raz sucho, raz mgła, potem chmury, słońce, raz dało się oddychać bez maski by chwilę później mieć problem z swobodnym oddychaniem. Nie miałem zaplanowanej trasy i chciałem się trzymać raczej bocznych dróg, ostatni wyjazd sprzed 7 tygodni wyrzuciłem już z pamięci ale mimo to nie czułem się bezpiecznie. W pewnym momencie skręcając w zapomniane kompletnie drogi pogubiłem się i wybrałem złą dróżkę, dojechałem do zamkniętej bramy i musiałem zawrócić. Wiązało się to z dwukrotnym przejazdem przez głęboką kałużę w której za drugim razem koło straciło przyczepność. Wybrnąłem z tej sytuacji dosyć sprawnie i trafiłem na właściwą ścieżkę. Dojeżdżając do wału nad Wisłą zauważyłem problem z siodełkiem, okazało się, że sztyca opadła o kilka centymetrów i jechało się bardzo niekomfortowo. Poprawiłem to ustawienie ale liczyłem się, z faktem, że z tego powodu jeszcze kilka razy będę musiał się zatrzymać. Wał nad Wisłą był najtrudniejszym technicznie odcinkiem, na tym rowerze przejechałem całkiem sprawnie ale niezbyt szybko. Mimo braku pieszych i innych rowerzystów kilka razy musiałem zwalniać i raz nawet się zatrzymać. Nie jestem zwolennikiem postojów po drodze a dzisiaj było ich całkiem sporo. Ścieżka do Ochab okazała się na kilku odcinkach bardzo zatłoczona i raz nawet zjeżdżając na pobocze utraciłem przyczepność, ratując się przed upadkiem. Później przez wiele kilometrów nie minął mnie żaden samochód. Gdyby nie kolejny przymusowy postój byłoby całkiem znośnie. Cały czas mimo wysokiego tętna trzymałem wysoką kadencję i moc w 2 strefie mocy. Po kolejnym postoju przez 5 kilometrów jechało się komfortowo a później coraz gorzej i mniej więcej 10 kilometrów było dystansem jaki pokonywałem bez postoju. Jestem daleki od formy i nawet droga prowadząca lekko w górę przez Mazańcowice okazała się wymagająca. Trudniejszy podjazd ominąłem jadąc najkrótszą drogą z kilometrowym odcinkiem rozmokniętej drogi terenowej gdzie koło buksowało kilkukrotnie. Po około 2 godzinach miałem już dość i mimo redukcji mocy nie zwiększył się komfort jazdy. Niby nie było źle ale z taką jazdą nie mam czego szukać na treningach grupowych gdzie nawet najsłabsi jeżdżą 2 klasy lepiej ode mnie. Nie stać mnie na razie na więcej ale mając wybierać miedzy przyjemną jazdą w zimie czy formą latem wybieram tą drugą opcję. Już z głębszego dna wychodziłem na wysokie szczyty formy i dlatego uważam, że może być tylko lepiej.



Pokaż trasę GPS