Przegląd sprzętu cz.1

Środa, 9 października 2019 · dodano: 09.10.2019 | Komentarze 0

Pomysł na stworzenie dodatkowej kategorii wpisów pojawił się w momencie gdy stwierdziłem, że na komputerze mam zbyt dużo różnych plików z nieuporządkowanymi danymi zabierającymi sporo miejsca na dysku. Postanowiłem to wszystko uporządkować i na pierwszy rzut poszedł sprzęt a dokładnie informacje o serwisie, wymianach części do czego dodałem opis i odczucia z użytkowania poszczególnych rowerów.
Przegląd sprzętu zaczynam od roweru startowego. Moje początki przygody z rowerem sięgają okolic 2003 roku, wtedy zacząłem więcej jeździć ale nie przywiązywałem dużej wagi do sprzętu na jakim jeżdżę. Przez lata niewiele się zmieniło i dopiero w 2016 roku postanowiłem zainwestować w lepszy sprzęt i po kilkumiesięcznych poszukiwaniach zakupiłem pierwszy rower z karbonową ramą, wyższej klasy osprzętem i kołami ze średniej półki. Rower kupiłem używany, regularnie serwisowany, bez ukrytych wad ale z pewnymi niedoróbkami np. Pomylone prowadzenie linek hamulca czy brak śruby dokręcającej lewe ramię korby. Rower był złożony według potrzeb i życzeń klienta na framsecie Cube Agree GTC SL z 2015 roku. Stał na kołach FSA Vission Team 30 i osprzęcie Ultegra 6800 ( klamkomanetki i przerzutki ), 105 5700 ( hamulce) i FSA ( korba ). Cały zestaw ważył około 8500 gram bez pedałów i koszyków na bidon. Od początku dobrze mi się jeździ na tym sprzęcie i na razie nie myślę o większych zmianach. W 2017 i 2018 roku rower służył głównie do startów i często oszczędzałem go, poza drobnymi inwestycjami jak: wymiana łańcucha, linek, klocków hamulcowych czy opon nie zmieniłem nic w konfiguracji. Pierwszą poważną awarią było uszkodzenie haka i jego mocowania w ramie. Przez to dwa miesiące nie mogłem korzystać z tego roweru. Drugą awarią wymagającą wkładu finansowego było uszkodzenie tylnej przerzutki, działała coraz gorzej aż pękła. Przy okazji wymieniłem także kasetę oraz tarcze w korbie. Dobrane komponenty nie współpracują ze sobą zbyt dobrze i po roku zmagań z problemami z napędem postanowiłem wymienić osprzęt, przede wszystkim mechanizm korbowy i klamkomanetki sprawiają dużo problemów. Na razie nie wiem czy wymienię cały osprzęt, czy tylko korbę , manetki i hamulce, czy zostanę przy Shimano, czy przejdę na Sram; czy zamienię mechaniczne przerzutki na elektryczne.
Dokładny opis komponentów:

1. RAMA: Przejście z aluminiowej ramy na karbon było zauważalne. Najbardziej widoczne jest to w sztywności i komforcie jazdy. Nie wiem czy zmiana materiału ramy wpłynęła na szybkość bo nie przywiązuje do tego większej wagi. Geometria ramy od razu bardzo mi spasowała, mimo faktu, że do mojego wzrostu dedykowany jest większy rozmiar jeździ mi się dobrze i komfortowo zarówno podczas podjazdów, zjazdów, przejazdów grupowych czy jazdy na czas. Jak dla mnie ta rama jest uniwersalna, nie zagłębiam się w szczegóły, np. Ile tracę podczas jazdy na czas w porównaniu do ramy aero. Gdybym kiedyś był zmuszony zmienić ramę to szukałbym czegoś w bardzo zbliżonej geometrii. Zupełnie nie ma dla mnie znaczenia napis i znaczek na ramie. Framset Cube Agree GTC SL będący najwyższym modelem tej marki w 2015 znacząco nie różni się od produktów topowych matek Trek, Specialized czy Giant. Pomimo wielu obaw przed przesiadką z aluminium na karbon raczej już nie wrócę do aluminiowej ramy. Nawet po awarii i naprawie ramy nie zauważyłem nic niepokojącego i materiał dalej posiada swoje właściwości. Jedyna wada jaka mi przychodzi do głowy to ograniczone zastosowanie opon. Gumy szerokości 25 milimetrów to maksimum jakie mieści się w widelcu. Szczególnie niemiłą sytuację miałem z oponami Michelin Pro 4 w rozmiarze 25, przód nie mieścił się w widelcu a tył wchodził na styk i musiałem regulować naciąg linki w tylnym hamulcu aby opona przeszła. Problem z szerokością opon był jedną z przyczyn zakupu kół na szytki.
2.KOŁA: Rower kupiłem na kołach Vission Team 30, w 2018 zakupiłem drugi zestaw kół z karbonowymi obręczami na szytkę a w 2019 komplet kół aluminiowych o niskim profilu mający służyć jako treningowy a także wyścigowy w gorszych warunkach i terenie. A. Koła Vission Team 30 – moim zdaniem koła mają więcej wad niż zalet. Pierwszy problem to aluminiowy bębenek wymagający częstego serwisu i raz już musiałem go wymienić
Drugim problemem jest trudność założenia opon. Większość opon jakie próbowałem założyć na te obręcze wchodziło bardzo ciężko i kilka razy uszkodziłem dętkę przy zakładaniu. Opaska ochronna jest bardzo słabej jakości i często się przeciera i w ten sposób zaliczyłem kilka kapci, zwykle wtedy gdy pompowałem do maksimum. Kolejna wada to miękkość, przy mniejszym ciśnieniu i mocnej jeździe ciągle towarzyszy uczucie „miękkości” w tylnym kole. Najmniej istotną dla mnie ale istotną dla innych sprawą jest waga zestawu kół która wynosi niecałe 2000 gram. Z pozytywnych cech można wymienić tutaj trwałość, po około 10000 kilometrów jazdy po różnej jakości drogach z zaliczeniem wielu dziur koła nadal są proste i nie wymagają centrowania. Dobrej jakości piasty i łożyska maszynowe pierwszego serwisu wymagały dopiero po 10000 kilometrów. Komplet kół który użytkuje pochodzi z 2016 roku, nie miałem styczności z nowszymi i być może są lepsze niż sprawdzony przeze mnie model. Koła klasyfikowane są w środkowej półce cenowej jeżeli chodzi o aluminiowe koła przeznaczone do jazdy treningowej. Komplet można nabyć za około 1000 złotych.
B. No Limited Sprint 38 – Koła z niższej półki cenowej służące głównie jako wyścigowe . Podobnie jak w przypadku ramy długo nie mogłem się przekonać do karbonowych obręczy. Był to dla mnie zbyt drogi i nietrwały materiał. Z czasem dałem się przekonać do zakupu karbonowych kół a w wybór rodzaju obręczy zależał od wielu czynników. Ostatecznie zdecydowałem się na kolejną rzecz która mnie nie przekonywała czyli szytki. Po przesiadce z kół aluminiowych pierwsze co zauważyłem to przyśpieszenie oraz sztywność. Tego mi brakowało w poprzednich kołach i przeniosło mnie to na wyższy poziom komfortu a dzięki sztywności rower stał się bardziej zrywny i zyskałem więcej pewności podczas zjazdów i jazdy w grupie. Podjazdy też stały się przyjemniejsze a uczucie „miękkości” zniknęło. Ostatnim dylematem jaki miałem przed zakupem to wysokość obręczy. Postawiłem na uniwersalizm i wybrałem taką obręcz która sprawdzi się zarówno w górach, na pagórkach jak i płaskich czasówkach. Wysoki stożek oznacza wyższą wagę i tak naprawdę lepiej sprawdza się tylko na płaskim terenie w bezwietrznych warunkach a w pozostałych sytuacjach wysokość obręczy w minimalnym stopniu przekłada się na szybkość. Wybrany rozmiar 38 był kompromisem pomiędzy bardzo niską wagą a wyglądem i osiągami. Poza sztywnością oraz przyśpieszeniem zaskoczyła mnie skuteczność hamowania niezależnie od warunków. Okazała się ona niewiele gorsza niż w przypadku obręczy aluminiowych. W komplecie otrzymałem okładziny hamulcowe jednak nie byłem co do nich przekonany i dopiero po kilku jazdach stwierdziłem, że wymienię je dopiero gdy się zużyją. Przez lata wyrobiłem sobie różne głupie i złe nawyki których ciężko się teraz pozbyć. Jednym z nich jest nierówne używanie hamulców i tym samym przednie okładziny szybciej się zużyły niż tylne. Starałem się oszczędzać te koła jak tylko mogłem. Najbardziej cierpiały na zawodach ale biorąc pod uwagę moje szczęście które w ostatnich latach wybitnie mi sprzyjało nie miałem przyjemności cieszyć się tymi kołami zbyt długo. Zaliczyłem wiele nierównych i dziurawych dróg i nic się nie działo a raz przytrafiło mi się najechać na kamień co spowodowało pęknięcie obręczy. To jest jedna z wad tego materiału, na aluminiowych obręczach nie musiałem się bać o uszkodzenie koła a karbon jest bardziej podatny na uszkodzenia. Jednak widzę więcej zalet niż wad tych kół. Do wad należy tylko trwałość zarówno podatność na uszkodzenia mechaniczne jak i eksploatacyjne m.in. łatwość przegrzania się obręczy i szybsze zużywanie się powierzchni hamowania. Poza tym można tutaj wymienić cenę, niska wagą, sztywność a także jakość wykonania i osiągi muszą kosztować i dlatego koła zbudowane na obręczach karbonowych są droższe niż aluminiowe. Do cech które wymieniłem wcześniej należy dodać dobrej jakości piasty oraz płynnie pracujący bębenek pomimo jazdy w różnych warunkach. Koła nabyłem w niezłej cenie i nawet perspektywa wymiany obręczy zupełnie mnie nie przeraża. Dużym plusem tego zestawu kół jest waga która nie przekracza 1200 gram. C. Dt Swiss PR 1600 SP 700C RB 23 5/100 – nie planowałem zakupu trzeciego kompletu kół ale pojawiły się sprzyjające okoliczności i nabyłem solidne i mające niezłe opinie koła. Koła posiadają dobrej jakości piasty i szprychy łatwe w wymianie. Obręcze przystosowane pod system Tubless dają więcej możliwości przy wyborze ogumienia. Na razie nie miałem możliwości ich testować więc nic więcej o nich powiedzieć nie mogę. Zamierzam przetestować system bezdętkowy i tym samym mieć trzy rodzaje ogumienia w kołach. Niski profil obręczy i niezła waga stawia te koła pomiędzy NO LIMITED SPRINT a Vission Team 30. Koła mają służyć głównie treningowej jeździe w terenie górskim i pagórkowatym, niewykluczone że wykorzystam je także na wyścigu. W kołach aluminiowych ciężko osiągnąć dobrą wagę, 1550 gram to niezły wynik w przypadku kół stojących w środkowej półce cenowej.
Kończąc temat kół stwierdzam że waga nie jest najważniejsza. Dobrej jakości piasty i łożyska działające płynnie bez oporów, sztywność oraz szybkość i jakość hamowania na dobrym poziomie to cechy dobrych kół, za wagę trzeba płacić a dobre parametry mają także koła z niższej półki. 3.OSPRZĘT: Bardzo ważną częścią roweru jest osprzęt, niepoprawnie działający napęd lub hamulce w dużym stopniu wpływa na komfort jazdy i osiągi roweru. Nie ukrywam że najwięcej defektów i problemów w rowerze miałem właśnie z osprzętem. Rower miał osprzęt dobrany przez poprzedniego właściciela i stanowił on mieszankę Shimano Ultegra i 105 a także FSA. Z czasem dołożyłem komponenty takich firm jak Sram czy KMC. Zastosowanie linek różnych producentów niewiele zmieniło w płynności pracy układu hamulcowego czy napędowego. Największe problemy pojawiły się po wymianie tylnej przerzutki i tarcz w korbie, od tego czasu mam problem ze spadającym łańcuchem i ciągłym rozregulowywaniem się przerzutek. Osprzęt roweru składa się z kilku współpracujących ze sobą elementów.: A.MECHANIZM KORBOWY – ważny element przenoszący siłę z nóg przez łańcuch i kasetę na koła. Bardzo ważną rolę odgrywa także suport. Rama Cube Agree GTC SL jak większość ram z włókna węglowego jest przystosowana pod suport w standardzie Pressfit. Z tym komponentem nigdy nie miałem większych problemów. Łożyska jakie były w suporcie gdy kupowałem rower po około 3 tysiącach zaczęły wydawać dźwięki i nie pracowały jak powinny. W serwisie wymieniono je na jakiś chińskie zamienniki które po dosłownie 2 miesiącach nie nadawały się do użytku. Kolejna wymiana łożysk miała miejsce przed sezonem 2018. Tym razem udało się przejechać cały sezon na jednych łożyskach. Być może dałoby radę więcej ale podczas wizyt w serwisie mechanicy nie stwierdzili potrzeby ingerencji w suport a sam bałem się z tym robić. Przed sezonem 2019 rama dostała nowy suport łącznie z miskami i tulejkami ochronnymi. Cały sezon intensywnej jazdy w różnych warunkach nie był w stanie załatwić łożysk które bez żadnego serwisu nadal pracują płynnie. Nie wiem od czego zależy taka rozbieżność w długości funkcjonowania łożysk ale od tego w dużej mierze zależy jakość pracy całego napędu. Wracając już do tematu korby, w momencie zakupu sprzętu w rowerze zamontowany był mechanizm korbowy firmy FSA GOSAMMER o długości ramion 172,5 mm i tarczach 50 i 34 zęby. Przez półtora roku jeździłem na tej korbie bez żadnych zmian i problemów. Kilkakrotnie rozebrałem cały mechanizm w celu konserwacji. W lipcu 2018 roku wpadłem na pomysł modernizacji napędu i w tym celu zakupiłem taką samą korbę z tarczami Stonlight 36 i 52 zęby. Nie sprawdziłem tylko jednej rzeczy – długości osi a ta okazała się za krótka i zmuszony byłem przełożyć tylko tarcze. Po wymianie blatów napęd już nie działał tak dobrze jak wcześniej a z czasem podczas intensywnego użytkowania korba zaczęła się odkształcać, zarówno tarcze jak i ramiona korby nie są już idealnie proste i dla prawidłowego funkcjonowania napędu konieczna jest wymiana na bardziej sztywny model. B.ŁAŃCUCH – częsta przyczyna problemów z napędem. Próbowałem wielu modeli łańcuchów, do żadnego w 100 % się nie przekonałem, łańcuch wymieniałem średnio co 2000-3000 kilometrów w momencie gdy łańcuch nie był jeszcze wyciągnięty. Przy zakupie rower miał założony łańcuch Shimano Ultegra. Później wypróbowałam łańcuch Sram PC 11-10 a następnie wyższy model tego producenta. Produkty Sram były łatwiejsze w konserwacji ale pracowały głośniej niż wcześniej użytkowany łańcuch Shimano. Później postawiłem na KMC ale to także był niewypał, przy każdym dokładniejszym czyszczeniu miałem problem z odpowiednim założeniem łańcucha. Innym problemem było ciągłe rozpinanie się łańcucha na spince. Wadą tego modelu był fakt że jest dostępny tylko w wersji na spinkę. Szybko odrzuciłem ten łańcuch mimo niskiego przebiegu i braku wyciągnięcia. Ostatecznie wróciłem do Shimano i wypróbowałem tańszy model – Shimano 105. Pierwszy łańcuch założyłem na początku roku w wersji na spinkę. Łańcuch przetrzymał wiele treningów w bardzo trudnych warunkach i zużył się szybciej niż przypuszczałem. Pozostałem przy tym modelu ale wybrałem wersję na pin. Jakoś nie przekonałem się do tego typu łańcucha głównie z powodu utrudnionego czyszczenia więc znowu wróciłem do spinek. Jedyny problem jaki miałem to rozpięcie się spinki podczas Road Trophy i wtedy zainwestowałem w lepsze spinki i problemy znikły. Do wypróbowania zostały mi jeszcze łańcuchy firmy Connex oraz Campagnollo.
Informacje o używanych łańcuchach:

C. KASETA – napęd w moim rowerze jest przystosowany do 11 przełożeń. Fabrycznie zamontowana kaseta Shimano Ultegra miała zakres 11-25. Na sztywnych ściankach brakowało mi przełożeń i w 2018 postanowiłem zmienić kasetę na bardziej górską. Postawiłem na tańszy model – Shimano 105 w zakresie 11-32. Inne stopniowanie biegów spowodowało, że na początku miałem problemy z przystosowaniem się do nowego napędu. Od tego momentu dużo łatwiej jeździ mi się na wysokiej kadencji, wcześnie miałem z tym problem i pracowałem nad tym kilka lat. W trosce o kolana raczej nigdy nie wrócę do kasety z mniejszymi koronkami. Po wymianie kasety napęd nie działa dobrze na większych przekosach. Jazda na mniejszej tarczy z przodu i mniejszych koronkach kasety powoduje przeskakiwanie łańcucha. Może po wymianie korby problemy znikną.
Informacje o używanych kasetach:

D.PRZERZUTKA TYLNA – jedna z przyczyn modernizacji napędu. Przerzutka jaka była w rowerze posiadała krótki wózek przystosowany do maksymalnej koronki kasety 25 zębów. Wraz z czasem użytkowania przerzutka działała coraz gorzej. Na początek przyczyniła się do uszkodzenia haka a następnie uległa uszkodzeniu. Wtedy kupiłem taką samą przerzutkę z dłuższym wózkiem przystosowanym do zastosowania kadencji z maksymalną ilością zębów wynoszącą 34 zęby. Nie szczególnie to działa a przerzutka często się rozregulowuje i często muszę ją ustawiać. Powoli mnie zaczyna to denerwować. E.PRZERZUTKA PRZEDNIA – jeden z niewielu elementów w tym rowerze które jeszcze nie były wymienione. Z początku nie narzekałem na działanie tej przerzutki, po przesiadce z trzyrzędowej Sory dwurzędowa Ultegra działała jak złoto. Z czasem pojawiły się problemy przy zmianie biegów. Regularne czyszczenie i regulacja nie wyeliminowały problemów z ocierającym i spadającym łańcuchem. F.KLAMKOMANETKI – nie wymieniony jak dotąd komponent z którym także mam problemy. Po przesiadce z dużo niższej klasy osprzętu zauważyłem dużą różnicę podczas zmiany przełożeń która była szybka i płynna. Z czasem jednak precyzja zmiany przełożeń uległa widocznemu i odczuwalnemu pogorszeniu. Częsta wymiana i regularna konserwacja linek i pancerzy pozwala na zmniejszenie tego problemu ale nie wyeliminowuje go całkowicie. Już kilkakrotnie miałem problem z zablokowaną linką przerzutkową a dwa razy nawet ją zerwałem. Przednia klamkomanetka działa bez zarzutu a tylna potrafi się zaciąć i często podczas zmiany przełożeń wyczuwalne są luzy. Raz przewrócił mi się rower i uszkodził plastikowy korpus klamkomanetki ale mechanizm jest cały i wątpię aby miało to jakiś wpływ na wadliwe działanie. Częsta konserwacja i czyszczenie manetek również nie są w stanie wyeliminować problemów. Jedyną opcją przywrócenia prawidłowego działania jest wymiana klamkomanetek. G.LINKI I PANCERZE – najczęściej wymieniane części w rowerze. Wypróbowałam już wiele produktów różnych firm. Nie jestem w stanie powiedzieć która firma oferuje najlepsze linki. Najczęściej stosuję linki teflonowe, wymieniam je dwukrotnie w ciągu roku. Miałem już do czynienia z linkami które po kilku dniach użytkowania pękły. Nie ma chyba reguły która mówi o żywotności linki, regularna konserwacja może przedłużyć okres użytkowania. Duży wpływ na żywotność linek przerzutkowych mają przede wszystkim wadliwe klamkomanetki. Z linkami hamulcowymi nie miałem większych problemów. Pancerze nie były wymieniane tak często jak linki. Duży wpływ na to miała konieczność zdejmowania owijki przy każdej wymianie pancerza. Przynajmniej raz w roku wymieniam pancerze i myślę że to wystarczy, regularnie czyszczę i smaruję linki które pracują bez żadnego tarcia i płynnie i wątpię aby miało to jakiś wpływ na problemy z łańcuchem.
Wewnętrzne prowadzenie linek ma zarówno swoje plusy i minusy. Do plusów należy fakt że nie są narażone na warunki atmosferyczne a minusem jest bardziej skomplikowana wymiana. H.HAMULCE – niesprawiający żadnych problemów element roweru. Rower kupiłem na hamulcach 105 5700. Porównania do Ultegry nie mam ale w odniesieniu do hamulców Tektro jakie miałem w poprzednim rowerze, te hamulce działają dużo precyzyjniej i sprawniej. Jedynym rzucającym się w oczy faktem jest to że hamulce nie pasują do reszty osprzętu. 4.KIEROWNICA: Bardzo wygodny i ergonomiczny kształt kierownicy bardzo mi spasował. Kierownica nie jest super lekka i w tym zakresie mógłbym oszczędzić trochę gram. W połączeniu z mostkiem pochylonym pod kątem 40 stopni układ spełnienia swoje zadanie zarówno podczas długich dystansów, podjazdów jak i czasówek. Istnieje również możliwość odwrócenia mostka lub wyjęcia nawet 4 podkładek co obniża pozycję nawet o 8 centymetrów. Najlepiej jeździ mi się z mostkiem ustawionym w najwyższym możliwym punkcie. Zastosowanie kierownicy, mostka i podkładek wykonanych z karbonu pozwoli zmniejszyć masę o sporą ilość gram. 5.STERY – element z którym miałem już wiele przeżyć. W poprzednich rowerach często wymieniałem łożyska sterowe bo były najczęściej wątpliwej jakości. W tym rowerze stery posiadają łożyska maszynowe z którymi są dużo mniejsze problemy. Na oryginalnych sterach przejechałem prawie 2 sezony. Pod koniec 2018 roku luzy były już duże a łożyska nie pracowały już tak płynnie jak wcześniej. Na początku 2019 roku wymieniłem stery na nowe. Przy jeździe po nierównych i dziurawych drogach często musiałem dokręcać luzujące się stery. Po kilku miesiącach intensywnego użytkowania łożyska nadal pracują równie dobrze jak na początku gdy były nowe.
6. OPONY: Próbowałem wiele różnych opon. Na kołach w momencie zakupu były założone OPONY Continental Ultra Sport szerokości 23 mm. Dobrze spisywały się na suchych drogach a w mokrych warunkach nie było dobrej przyczepności. Po kilku niebezpiecznych sytuacjach zdecydowałem się na zakup innych opon. Drugi komplet jaki użytkowałem w tym rowerze to Hutchinson Epsilon Reinfornac w rozmiarze 25 mm. Opony spisywały się dużo lepiej, podobnie jak poprzednie dosyć łatwo wchodziły na obręcz a także swobodnie mieściły się w widełkach. Niestety po kilkuset kilometrach najechałem na ostry kant tylnym kołem i rozciąłem oponę tak że nadawała się tylko do kosza. Do końca sezonu jeździłem na zapasowej, niezużytej jeszcze Michelin Pro 3 szerokości 23 mm. Zakup kolejnych opon okazał się drobnym niewypałem. Opony Michelin Pro 4 w rozmiarze 25 okazały się za szerokie. Tył wszedł na styk i musiałem regulować naciąg linki w hamulcu a przód mieścił się w widelcu tylko wtedy gdy w oponie było maksymalnie 40 PSI czyli flak. Zmuszony byłem wrócić do dobrej jeszcze opony Hutchison na której nie złapałem kapcia przez ponad 10000 kilometrów. Tylna opona poszła do kosza po około 3000 kilometrów z powodu dosyć dużego rozcięcia. Na drugiej przejechałem ponad 6000 kilometrów z dwoma kapciami spowodowanymi uszkodzoną opaską. Dopiero uszkodzenie koła karbonowego zmusiło mnie do zakupu nowych opon. Zużytą i kwadratową już oponę Michelin Pro 4 i wytartą i wysłużoną Hutchison zastąpił komplet sprawdzonych opon Michelin Pro 3 w rozmiarze 23 milimetry. Duży problem z założeniem opony na obręcz to jedna z niewielu wad tych opon a raczej kół Vission Team 30. Nie bardzo miałem czas na szukanie innych niesprawdzonych jeszcze opon. Przy okazji opon miałem także duży dylemat odnośnie dętek. Próbowałem tanie dętki z Decathlonu ale także dętki innych producentów. Tanie dętki oznaczają się słabą wytrzymałością i bardzo słabo chwytają łatki co powoduje że przebitą dętkę wyrzucałem od razu do kosza. Inne dętki również mają swoje wady. Wadą produktów Michelin są niewkręcalne wentyle a w dętkach Continental często pęka przy wentylu, może miały na to wpływ słabe opaski kół. Większość kapci złapałem właśnie przez uszkodzoną opaskę pompując ponad 100 PSI. Najbardziej przywiązywałem się do dętek Continental i takie zastosowałem przy ostatniej wymianie opon.
Informacje o używanych oponach:

Przy okazji zakupu karbonowych kół miałem po raz pierwszy styczność z szytkami. Kupiłem średniej klasy gumy o szerokości 23 milimetry. Na początku miałem obawy czy nie są za wąskie ale już po kilku jazdach zmieniłem zdanie. Przed założeniem szytek pojawił się problem z ułożeniem ich na obręczy. Bawiłem się z tym długo i w momencie gdy stwierdziłem, że lepiej ich nie jestem w stanie ustawiać przykleiłem gumy do obręczy przy pomocy taśmy Tufo. Szytki od razu chwyciły i trzymały jak diabli. Wraz z użytkowaniem na tylnej szytce zaczął wychodzić klej z taśmy, poza aspektem wizualnym nie miało to żadnego wpływu na jakość użytkowania. W ciągu kilku miesięcy złapałem tylko jednego kapcia z którym szybko i sprawnie poradził sobie uszczelniacz Tufo Extreme.
Po uszczelnieniu w ciągu 2 miesięcy musiałem dwukrotnie uzupełnić ilość uszczelniacza i za każdym razem ciśnienie w szytce utrzymywało się i nie była konieczna wymiana. Pomimo braku uwag dotyczących tego modelu szytek w następnym sezonie chciałbym wypróbować produkt innego producenta.
Informacje o używanych szytkach:

7.PEDAŁY: Rower kupiłem oczywiście bez pedałów i przez pierwszy sezon użytkowałem jeden z tańszych modeli pedałów Spd Sl z oferty Shimano a mianowicie Pd540. Nie miałem do nich żadnych zastrzeżeń i zrezygnowałem z nich tylko dlatego że szukałem uniwersalnego miernika mocy i kupiłem pedały Garmin Vector 2 z czujnikami mocy. Główną zmianą były inne, mniejsze bloki co spowodowało, że pedały Shimano poszły w odstawkę. Przez dwa lata użytkowania nie miałem większych problemów z miernikiem. Jedynie czujniki mocy są bardzo podatne na uszkodzenia i czułe na warunki atmosferyczne i już dwukrotnie uszkodziłem czujniki a coraz częściej pojawia się problem z słabymi bateriami i gubieniem sygnału. Na dzień dzisiejszy nie planuję zakupu innego miernika mocy przynajmniej do czasu poważniejszej awarii.
8.OWIJKA: Pierwsza owijka zamontowana w rowerze była trwała, łatwa w konserwacji i sądząc po obecności oryginalnych taśm była na kierownicy od początku. Nie jestem w stanie stwierdzić producenta owej owijki i dlatego ciężko było mi kupić dokładnie taki sam model.
Owijka dobrze tłumiła wszystkie drgania i dlatego nie mogę być z niej niezadowolony. Nie byłem jak dotąd zwolennikiem dokładnej konserwacji owijek i ich ponownego wykorzystywania więc kupiłem na początku 2018 roku nową owijkę, tani model z Decathlonu o wyglądzie karbonu. Po raz pierwszy zastosowałem dwie owijki. Na starszą założyłem nowszą ale jakiegoś dużego wpływu na jakość użytkowania to nie miało więc przed kolejnymi sezonem wróciłem do opcji z jedną owijką. Zainwestowałem w lepszy produkt firmy Fizik i z użytkowania jestem bardzo zadowolony i na razie nie myślę o zmianie na inny produkt. Poprzednie owijki znalazły swoje przeznaczenie. Pierwsza pojawiła się na lemondce a drugą wykorzystam w drugim rowerze.
9.DODATKI:
A.KOSZYKI NA BIDON: W tym elemencie mam duże rezerwy. Rower kupiłem z jednym koszykiem pasującym kolorystycznie do roweru. Koszyk wykonany jest z trwałego plastiku o niezbyt niskiej wadze. Bidon trochę ciężko wchodzi ale gdy jest włożony poprawnie to nie ma szans aby wypadł. Zazwyczaj podczas jazdy korzystałem z dwóch bidonów więc musiałem skombinować drugi koszyk. Wybór padł na sprawdzony już, lżejszy produkt z Decathlonu. Możliwość delikatnego korygowania kształtu pozwala na przewożenie nie tylko bidonów ale także innych zbliżonych kształtem i wielkością pojemników. Zdarzyło się że bidon wypadł ale można temu zapobiec zwiększając powierzchnię styku dzię8ki czemu bidon pewniej siedzi. Dodatkowo przy zakupie roweru otrzymałem uchwyt na pompkę firmy Lezyne, podobnie jak w przypadku koszyków na bidon dużo zależy od ułożenia pompki. Dobrze zamocowana siedzi pewnie, źle włożona potrafi wypaść.
Na razie nie potrzebuję ani lepszych ani lżejszych koszyków na bidon i zostanę przy tych które obecnie posiadam mimo rezerw zwłaszcza wagowych jakie mam w tym zakresie.
B.LICZNIK: od dłuższego czasu niezbędny dla mnie element wyposażenia roweru. Krótko po zakupie roweru nabyłem LICZNIK Mio Cyclo 105. Nie mając miernika mocy licznik był dla mnie wystarczający. Ogólnie jego komunikacja z czujnikami była słaba. Często gubił sygnał z czujnika tętna czy prędkości a z miernikiem mocy w ogóle się nie zaprzyjaźnił. Jego cena równała się jakości. Po pierwszym mocniejszym deszczu licznik odmówił posłuszeństwa a po kolejnych odkleiła się część obudowy co znacznie zaburzyło funkcjonalność. Po namyśle postanowiłem kupić używany licznik Garmin. Wyłowiłem w okazyjnej cenie Edge 800 i użytkuje już go już prawie 2 lata. Ma wszystko co mi jest potrzebne i praktycznie nie zawodzi. Już kilkakrotnie musiałem przywracać ustawienia fabryczne m.in. z powodu szybko rozładowującej się baterii. Dopóki nie ulegnie większej awarii to nie wymienię go na inny.
C.TOREBKA PODSIODŁOWA: Jak dotąd korzystałem z tanich torebek dosyć słabej jakości. Mieściło się wszystko co trzeba i to mi wystarczało. Dużą wadą tych produktów było to że uszkodziłem przez nie kilka par spodenek. W ostatnim czasie zacząłem korzystać z etui w kształcie bidonu ale jest to rozwiązanie tylko na treningi gdy mam możliwość częstego tankowania podczas jazdy z jednym bidonem. Najbliższym czasie muszę zainwestować w lepszą torebkę podsiodłową. Na temat pompek i zawartości torebki podsiodłowej nie będę się rozpisywał.
Wychodzi na to że mam dużo rezerw w sprzęcie ale na razie wymienię tylko to co jest konieczne do prawidłowego funkcjonowania sprzętu czyli przede wszystkim osprzęt. Po różnych doświadczeniach z mechanikami pozostanę przy samodzielnym serwisie sprzętu. Posiadam praktycznie wszystkie specjalistyczne narzędzia i doświadczenie nabyte przy serwisie innych moich rowerów. Jestem w stanie zrobić wszystko poza centrowaniem kół i wymianą suportu typu Pressfit i tylko te czynności będę zlecał wykwalifikowanym mechanikom.
Specyfikacja roweru (stan na wrzesień 2019):