Pogoda w dalszym ciągu zaskakuje i aż żal siedzieć w domu więc wyskoczyłem na kolejne 90 minut. Nie miałem pomysłu na trasę więc wybrałem się znowu na Przegibek. Jednym z czynników jakie zdecydowały był fakt że w tym roku byłem na tej przełęczy już 69 razy i miałem okazję poprawić ten wynik. Noga tego dnia była całkiem niezła, najlepsza od wielu dni i w połączniu z piękną pogodą przyjemność z jazdy była ogromna. W mieście sporo samochodów ale udało się bezpiecznie i szybko przedostać do Straconki. Podjazd na Przegibek poszedł gładko czego nie można powiedzieć o zjeździe. Miałem zamiar technicznie zjechać ale już na samym początku pojawił się zawalidroga którego udało się wyprzedzić dopiero w połowie zjazd, stąd druga część zjazdu wyraźnie lepsza technicznie i szybsza. Po zjeździe zatrzymałem się na moment i ruszyłem w powrotną drogę. Znowu przyjemnie się podjeżdżało, zapomniałam nawet o tym że jestem bez formy i starałem się jechać równo co tym razem wychodziło. To co nie udało się na pierwszym zjeździe zrobiłem na kolejnym. Co prawda ruszyłem dosyć spokojnie i w pierwszej części zjazdu nie miałem odpowiedniej szybkości. Później przy bardzo dobrej technice pojawiła się szybkość, ponad połowa zjazdu była prawie idealna ale później na jednym z łuków pojawił się samochód wyprzedzający podjeżdżającego kolarza i wytraciłem za dużo prędkości i musiałem zmienić pozycję. Ponowne ułożenie się zajęło za dużo czasu i dopiero na samej końcówce zjazdu zyskałem kilka sekund. Był to jeden z najlepszych moich zjazdów ale widoczne są rezerwy i jest jeszcze co poprawiać. Najchętniej wjechałbym jeszcze raz na szczyt w celu powtórzenia zjazdu ale nie miałem już czasu i skierowałem się na zachód. Sprawnie przedostałem się przez miasto by na samym końcu trafić na ciężarówkę blokującą drogę. Dobrze wykorzystałem ten dzień i nauka zebrana na zjeździe powinna pomóc w doskonaleniu tego elementu układanki.