Czerwiec nie zaczął się dla mnie zbyt szczęśliwie, znowu pojawiły się problemy ze sprzętem co spowodowało fatalny start w BAM Racibórz. Kiedyś twierdziłem, że prawdziwą sztuką jest zająć ostatnie miejsce w zawodach. Mi się to udało ale potrzebowałem na to trzech kapci, 2 kilometrów z buta oraz dystansu który w normalnym trybie pokonuje się w niecałą godzinę. Sportowo od 11 lat nie znalazłem się w takim miejscu aby być skazanym na okupywanie tej części tabeli. Było to wyzwanie dla głowy aby się z tym pogodzić ale się udało, nie przejmuję się osobnikami którzy będę śmiać się z tej sytuacji bo swoje miejsce w szeregu znam a to, że znalazłem się w tym miejscu to przypadek. Regularne zajmowanie miejsc w TOP 10 na uphillach w ostatnich latach to nie jest przypadek tylko norma na którą pracowałem przez długi czas i to jest moje miejsce w szeregu, na MTB też dotychczas zajmowałem miejsca w TOP 20 i żaden słabszy start nie może spowodować, że nagle zostanę traktowany jak cienias. Każdy kto tak twierdzi jest po prostu niepoważny i nie warto z taką osobą się zadawać. Na trening znowu nie byłem w stanie poświęcić większej ilości czasu i bardziej przypominało to poziom z kwietnia niż maja gdy musiałem zadowolić się ledwie 3 treningami w tygodniu i niespełna 7 godzinami treningowymi co dla mnie jest bardzo małą ilością z której nie potrafię nic wyciągnąć. Ten rok już taki będzie i nie będę na siłę budował formy która pozwoli mi w dobrym tempie przejechać 3-5 godzinny wyścig bo raczej nic z tego nie będzie a może się okazać, że w ogóle popadnę w przeciętność i nawet na uphillach czy w MTB będę spisywał się dużo gorzej niż obecnie a nie jest to poziom na jaki mnie stać. Nic mi się ostatnio nie układa ale muszę z tym żyć i może kiedyś sytuacja wróci do normy i znowu będę mógł cieszyć się długimi dystansami pokonywanymi w dobrym tempie, na razie muszę trzymać się tego co udaje się realizować w ostatnich tygodniach i być może okaże się że przez wiele lat bezskutecznie walczyłem o dobre pozycje na wyścigach szosowych co od razu udało się zrobić po wejściu w MTB. Końcem roku nastąpi u mnie kilka zmian i na jakiś czas rowery pójdą w odstawkę ale lepiej tak niż mieć całkowity zakaz roweru i wysiłku poprzez jeżdżenie na siłę mimo buntu organizmu. Ostatnio wyciągnąłem sporo wniosków i już wiem, że przez ostatnie lata wiele rzeczy robiłem na siłę, teraz to musi się zmienić by znów być sobą a nie tylko zadowalać innych i ich chore oczekiwania, poświęcać się by nie usłyszeć za to nawet dziękuję czy po prostu tłumaczyć się ze swoich zachowań które w gruncie rzeczy są naturalne, to nie tędy droga do szczęścia, zaczynając jeździć rowerem wszystko wyglądało inaczej, obecnie w tym sporcie za dużo jest „Gwiazd” którzy świata poza dwoma kołami nie widzą i na każdym kroku są faworyzowani a poświęcenie innych jest niewidoczne. Już ma wszystko co do życia mi jest potrzebne, mieszkanie, dobry samochód, bardzo dobrą i świetnie płatną pracę, stać mnie na kilka wyjazdów zagranicznych w roku, niedługo pojawi się rodzina, brakuje mi tylko zdrowia które przez ostatnie lata się pogorszyło ale więcej do szczęścia mi nie jest potrzebne, rowerów może nie mam najdroższych ale zarobiłem na nie własną pracą i dobrze mi się na nich jeździ więc nie potrzebuję nudnych i oklepanych sprzętów na ramie Trek czy Specialized wyposażonych w jeszcze bardziej powszechny osprzęt Shimano.
1.Dane o parametrach ciała:

Bez zmian w odniesieniu do wcześniejszych tygodni.
2.Analiza obciążenia treningowego:

Wzrost CTL nie wpłynął w żaden sposób na stabilizację dyspozycji która w dlaszym ciągu bardzo faluje.