W ostatnim tygodniu miałem wiele czasu na przemyślenia i sporo myślałem o tym co działo się w ostatnich miesiącach.
Sezon rowerowy mimo, że był dla mnie wyjątkowo krótki bo trwał ledwo 7 miesięcy wykorzystałem na tyle ile się dało. Już przed sezonem założyłem, że skupiam się tylko na czasówkach i przykładałem się zazwyczaj tylko do treningów które wpływały na moje FTP. Sporo trenowałem w tlenie i próbowałem także realizować jednostki treningowe ukierunkowane na Vo2Max, niestety byłem w ostatnim czasie wyjątkowo słaby w strefach 6 i 7 i nic nie byłem w stanie z tym zrobić. Popracowałem wybitnie nad sferą mentalną i dzięki temu do każdych zawodów przystępowałem z wolną głową. Pokazałem, że stać mnie na wygrywanie czasówek pod górę a także na śrubowanie własnych rekordów czasowych na podjazdach. Sportowo był to bardzo dobry sezon biorąc pod uwagę kryteria jakimi się kierowałem. Starty wspólne już nie wychodziły jak należy ale nie był to priorytet na ten rok. Wypracowałem sobie świetną technikę pedałowania która dawała mi w wielu momentach przewagę.
W tym roku postanowiłem reprezentować inne barwy niż wcześniej. Już ostatnie 2-3 lata w Jas-Kółkach nie wyglądały zbyt dobrze od strony wizerunkowej. Nie było wspólnego celu ani zainteresowania osobami które walczyły o realizację celów i marzeń które odbiegały od wizji wyznawanej przez osoby decyzyjne i zainteresowanie zależało od „widzimisię” tych osób. W tym roku jeździłem z wolną głową i pracowałem na własne konto. Nad następnym sezonem jeszcze nie myślałem, czy będę dalej jeździł jako team PKX czy dołączę do jakiejś drużyny której cele będę takie same jak moje.
Po raz kolejny przekonałem się, że nie warto przejmować się innymi i liczyć na kogoś, szczególnie w trudnych momentach było to widać. Mimo mniejszej ilości treningu, pracy która zabierała mi sporo więcej czasu niż przeciętnemu kolarzowi, braku trenera i problemów zdrowotnych byłem konkurencyjny dla rywali na czasówkach. Każdy ma swoje jakieś mocne i słabe strony, wolę być mocny na podjazdach i sporo słabszy na wyścigach niż przeciętny w każdej odmianie kolarstwa. Czasówek po płaskim czy pod górę nie wygrywa się przypadkiem, można ich nie lubić ale nie powinno się twierdzić, że tylko wyniki na wyścigach mają jakąś wartość. Kilka razy próbowano podważać wartość wygranych przeze mnie podjazdówek tylko dlatego, że na dłuższym dystansie nie byłem konkurencyjny dla innych. Przy stanie zdrowia jaki mi towarzyszył nie raz nie miałem ochoty na trening czy start w zawodach ale zawsze podejmowałem próbę i walczyłem do końca. Mając za sobą ponad 15 lat jazdy na szosie i ponad 200 startów w zawodach mam prawo mieć chwile słabości. Ktoś kto jeździ 2 – 3 lata i od początku z trenerem rozwija się szybko i nie wyrabia złych nawyków. Czasami doświadczenie pomaga a czasami mniejsza ilość kilometrów w nogach daje przewagę. Wyspecjalizowałem się w czasówkach i w tym roku pokazałem klasę na podjazdach, mało kto był w stanie ze mną rywalizować jak równy z równym, kierując się tylko czystymi danymi z miernika mocy to i na wielu wyścigach dawałem z siebie więcej niż inni ale nie byłem w stanie szybko zjeżdżać czy utrzymać się w grupie i musiałem jechać na solo. Ten sezon był dla mnie cenną lekcją pod wieloma względami i zamierzam z niego wyciągnąć to co najlepsze. Już teraz zbieram siły na kolejny sezon, jak tylko wrócę do zdrowia to podejmę decyzję czy chcę się jeszcze ścigać czy już wyłącznie skupić się na uphillach.