Po najdłuższym tegorocznym dniu w pracy który trwał 13 godzin nie miałem siły na nic, specjalnej ochoty na trening nie było ale pogoda zachęcała do jazdy więc po obiedzie podjąłem decyzję o tym by jednak jechać. Zaplanowałem jedną ze standardowych tras zahaczającą o Chybie czy Pierściec ale już po wyjeździe musiałem ją wyraźnie skorygować. Wybrałem dosyć ciepły strój mimo wysokich wskazań temperatury która jednak o tej porze roku jest bardzo zdradliwa i lepiej przegrzać się niż zmarznąć. Ostatecznie wybrany zestaw ciuchów okazał się bardzo optymalny na panujące warunki. Po raz kolejny przekonałem się, że popołudniowe wyjazdy mają coraz mniejszy sens ze względu na dużą ilość samochodów na drogach i spore utrudnienia które wpływają w dużym stopniu na bezpieczeństwo. Już po pierwszym kilometrze zdecydowałem się na zmianę trasy, kolejny raz wprowadzono ruch wahadłowy na ulicy Cieszyńskiej i utworzył się spory korek więc postanowiłem od razu skręcić w boczną drogę co oznaczało zmianę trasy. Przez moment miałem trochę spokoju ale po około minucie już pojawiło się kilka samochodów. Boczne dróżki bywają strasznie zdradliwe i w dwóch miejscach trafiłem na spore kałuże i mimo zwolnienia ubrudziłem rower. Po kilku kilometrach bocznych i mniej głównych dróg znalazłem się na trasie w kierunku Strumienia. Tutaj dało się już jechać szybciej a samochody mimo dużej ilości nie były uciążliwe. Podjazd przy wyższej wadze szedł znowu bardzo topornie ale do połowy udało się wjechać z rozpędu po zjeździe. Następnie mimo odczuwalnego, przeszkadzającego wiatru jechało się całkiem przyjemnie, nie miałem problemów z utrzymaniem kadencji, moc momentami była za niska, momentami za wysoka ale starałem się opanować ten problem i ustabilizować wskazania na poziomie 190 – 210 Wat. Nieco szczęścia miałem w Chybiu gdzie trafiłem na otwarty przejazd kolejowy czego się nie spodziewałem. Zatrzymał mnie za to sygnalizator przed mostem na Wiśle w Strumieniu. Kiedyś tam wahadła nie było ale od tego czasu jest kilka razy więcej samochodów na drogach i pewnie nie jedna kolizja by miała tam miejsce gdyby nie sygnalizacja świetlna. Postój nie trwał jednak zbyt długo, ruszyłem spokojnie i wolno ponieważ jechałem za radiowozem który jednak w Strumieniu skręcił w lewo a ja skierowałem się na Pszczynę. Nie planowałem tej trasy ale jakoś samo tak wyszło. Czułem , że jadę z wiatrem więc momentami było bardzo szybko. Zauważyłem, że ścięte drzewa przy drodze powoli znikają ale prace postępują wolno i takim tempem to sprzątanie tego pobojowiska potrawa dłużej niż miesiąc. Gdzieś po drodze wyłączyło mi się myślenie i zamiast jechać przez rondo w Pszczynie i tamę w Goczałkowicach skręciłem w boczną drogę przez pola w Łące która okazała się być rzeką. Mimo wolnej jazdy cały byłem brudny a dodatkowo trafiłem na sporą ilość samochodów. Na ścieżce w Goczałkowicach musiałem użerać się z wolno jadącymi rowerzystami do których nie trafiały żadne uwagi i dopiero po 300 metrach udało się ich wyprzedzić. Miałem spory zapas czasowy wiec postanowiłem jechać przez centrum Goczałkowic, w tym celu skręciłem w pierwszą ulicę w lewo i trafiłem na kolejne miejsca z dużą ilością wody. Byłem już cały brudny więc specjalnie nie zwalniałem. Trochę żałowałem, że wybrałem akurat tą drogę ale gdy dojechałem do tunelu pod torami i przedostałem się na drugą stronę to zauważyłem, że przejazd kolejowy jest zamknięty i musiałbym czekać a tak mogłem jechać dalej. Chyba jedyny plus jaki przyniosła wyższa waga to lepsza niż zwykle jazda po kostce brukowej. Szybko i pewnie pokonałem cały 500 metrowy odcinek, gdyby na końcu dostawczak nie wymusił na mnie pierwszeństwa a później nie wlekł się 20 km/h to byłoby naprawdę dobrze. Jeszcze mało głupich rzeczy zrobiłem tego dnia więc dołożyłem kolejną. Zamiast cierpliwie czekać na otwarcie przejazdu kolejowego skręciłem w boczną drogę która przechodzi pod torami. Zapomniałem o jednym, że w zeszłym roku cała linia kolejowa była remontowana a znak droga bez przejazdu nie dał mi do myślenia. Wpakowałem się po uszy, nie chciało mi się wracać i postanowiłem krótki odcinek bez asfaltu pokonać pieszo. Gdy podniosłem rower aby nie nabiło się błota we wszystkie newralgiczne miejsca w rowerze, zanurzyłem się na kilka centymetrów w błocie, momentami było lepiej ale musiałem prowadzić rower aby błoto i woda nie wlały mi się do butów od góry. Musiałem się zatrzymać po pokonaniu tego toru przeszkód, chwilę trwało oczyszczenie bloków abym w ogóle mógł się wpiąć. Nowy smar do łańcucha spowodował, że jechałem dużo wolniej a sama jazda była toporna. Liczyłem na to, że uda się przejechać trasę w 2 godziny. Niestety zabrudzony sprzęt oraz wymagający podjazd na trasie skutecznie mi to utrudniły ale z całej jazdy mogę być zadowolony. Pierwsze oznaki wiosny wykorzystane w możliwy sposób, pracując po 12 godzin już któryś tydzień z rzędu ciężko znaleźć motywację do treningów w domu i taki przerywnik sprawdził się idealnie.


Pokaż trasę GPS

Krótki wyjazd po 12 godzinach pracy. Żal było marnować pogodę i mimo tego że nie planowałem wybrałem się na rundkę po okolicznych drogach. Rower po niedzieli wyczyściłem ale zupełnie niepotrzebnie bo już po paru minutach wyglądał podobnie jak przed czyszczeniem. Ostatnio chyba zapoczątkowałem nową tradycję bo znowu zaliczyłem odcinek bez asfaltu. Miałem problem z przejazdem i ugrzęzłem w kilku centymetrowej warstwie błota. Rower przestał działać płynnie i jazda była jeszcze mniej przyjemna. Liczyłem na to że zaznam trochę spokoju ale przy tym co działo się na drogach było to niemożliwe. Nie było dłuższego odcinka niż 100 metrów na którym nie minęło mnie przynajmniej kilka samochodów. Trochę zrekompensowały to skrzyżowania gdzie w większości przypadków nie musiałem się zatrzymywać. Większy ścisk przy dwupasmówce minąłem ładując się na ścieżkę rowerową. Ostatni odcinek nieco spokojniejszy ale nie na tyle aby całkowicie wyłączyć głowę. Nie żałuję że pojechałem bo nawet taka jazda jest lepsza niż jej brak.


Pokaż trasę GPS

Po godzinnej przejażdżce przystąpiłem do treningu siłowego. Postanowiłem ograniczyć już trening siłowy do jednej sesji w tygodniu. Wymagało to korekty założeń treningowych. Rozgrzewka wyglądała tak jak zwykle i trwała ponad 20 minut. Z ćwiczeń ogólnorozwojowych nie zrezygnowałem i to chyba ostatni stały element treningu siłowego który nie został zmieniony. Zwykłe trening siłowy dzieliłem na dwie sesje w tygodniu, podczas jednej pracowałem nad siłą nóg a druga ukierunkowana była na górne partie mięśni. Przy obecnym obciążeniu nie potrzebna jest duża ilość serii i powtórzeń więc wybrałem cztery partie mięśni, na każdą z nich przypadło jedno ćwiczenie i 3 serie z rożną ilością powtórzeń. Na początek standardowe ćwiczenie na biceps, następnie sztanga na ławeczce czyli wzmacniani klatki piersiowej, później jedyne ćwiczenie na nogi czyli dobrze znane wykroki z bardzo ciężkimi hantlami a na koniec przypadło ćwiczenie na barki. Podczas ostatnich powtórzeń serii miałem już problemy, obciążenie w każdym ćwiczeniu było wyższe niż kiedykolwiek, mała ilość powtórzeń miała tylko na celu poprawę siły. Najbardziej cierpiałem podczas wykroków z hantlami. Ostatnie ćwiczenie było bardziej przyjemne ale zmęczenie było bardzo odczuwalne więc przyjemności z tego nie czerpałem. Zrezygnowałem z rolowania mięśni po treningu. Zrobiłem je dopiero wieczorem po kąpieli i hydromasażach.

Pokaż trasę GPS

Pierwszy od 7 tygodni trening na szosie. Dzień wcześniej przygotowałem dwa rowery do jazdy, stalowy z błotnikami oraz aluminiową szosę czekającą co prawda na wiosenny przegląd ale jej stan pozwala na normalną jazdę. Długo zastanawiałem się który rower wybrać, piękne słońce i suche drogi wokół domu przekonały mnie aby wyjechać na „szybszym rowerze”. Już zapomniałem ile czasu potrzeba na przygotowanie się do jazdy. Świadomie zrezygnowałem z bidonu zabierając plecak z bukłakiem, jedzenia zabrałem na maksymalnie 3 godziny jazdy i nie planowałem postojów po drodze. Wybór ubrania zajął chwilę ale już jego zakładanie trwało dłużej. Gdy w końcu byłem gotowy zorientowałem się, że nie zabrałem pompki. Musiałem się po nią wrócić bo nigdy nie wyjeżdżam nieprzygotowany. Podczas ostatniego sprawdzania roweru przed jazdą załączyłem tylną lampkę dla bezpieczeństwa. Gdy ruszyłem to żałowałem, że wybrałem ten rower bo drogi nie wyglądały tak dobrze jak widać to było z okna. Po kilku minutach zorientowałem się, że zapomniałem zmienić kasetę w kole i na niektórych koronkach łańcuch przeskakuje. Nie przeszkadzało mi to ani nie wpływało na jakość jazdy. Kolejny rok z rzędu potwierdziło się zjawisko które trwa już wiele lat. Z każdym rokiem przybywa samochodów na drogach i nawet w tym trudnym czasie nic się w tej kwestii nie zmieniało. Kiedyś w niedzielę można było spokojnie pojeździć na szosie w bardzo małym ruchu a obecnie takiej opcji nie ma. Szybko pogodziłem się z myślą, że spokojnie nie będzie i bezpieczeństwo jest najważniejsze. Zapomniałem o tym, że na drogach miejscami jest woda i po kilku kilometrach rower był już do mycia. Po drodze wydarzyło się jeszcze kilka niecodziennych sytuacji. Jedną z nich było zaskoczenie po widoku jaki zobaczyłem na drodze przed Pszczyną. Ponad 20 drzew rosnących przy drodze zostało wykopanych z korzeniami, krajobraz jak pobojowisku, niestety to coraz częsty obraz w naszym jakże pięknym kraju. Nie wiem czemu ma to służyć, jedyne co przychodzi mi do głowy to modernizacja drogi. Gdyby nie remont drogi 933 to w ogóle bym tamtędy nie jechał i nie widział tego. Planując maksymalnie trzy godzinną jazdę, każda zmiana trasy oznaczała kombinowanie aby szybciej nie wrócić do domu. Nie byłem przygotowany na dłuższą trasę ale coraz częściej wydłużam trasy i później cierpię z tego powodu. Tym razem typowej bomby głodowej nie było, jedyna oznaka zbliżającego się kryzysu to podwyższone tętno oraz problemy z utrzymywanie wysokiej kadencji. Wydłużając trasę trafiłem na odcinek bez asfaltu, na tym krótkim fragmencie trasy jeszcze bardziej wybrudziłem rower. Mimo wydłużenia trasy zakładałem, ze uda się być w domu o 13. Dojechałem nawet z lekkim zapasem który na wjeździe do miasta wynosił 5 minut. Jak na pierwszy wyjazd oraz zważając na to, ze jest dopiero luty to noga całkiem solidnie podawała. Każdy kolejny wyjazd u mnie jest zwykle coraz lepszy więc jestem spokojny o sezon mimo tego, że czasu w tym roku mam znacznie mniej. Na trasie spotkałem wielu rowerzystów lub kolarzy, niewielu z nich odwzajemniło pozdrowienia a tylko jeden już blisko domu jako pierwszy zawołał „cześć”. Wzajemny szacunek wśród kolarzy zanika, czasy są trudne ale nie można zamykać się w sobie i we własnych myślach

Pokaż trasę GPS

Pierwszy raz zdecydowałem się na wyścig na Zwift. Z różnych względów najbardziej pasował mi piątek. Dosyć późno zebrałem się na rozgrzewkę i dlatego była ona krótka. Wystarczyło jednak czasu na rozgrzanie się i przepalenie nogi. Wyścig który wybrałem odbywał się na 3 różnych trasach. Wybrałem oczywiście tą najtrudniejszą chociaż bardzo korcił mnie wariant z podjazdem pod Alpe który dobrze znam i byłaby okazja poprawić swój czas. Wybrałem jednak wariant który oznaczał przynajmniej godzinę mocnej jazdy, jak się okazało bez chwili wytchnienia. Dotąd uważałem, że wyścigi wirtualne znacznie różnią się od realnych, tutaj jednak przekonałem się, że jest inaczej. Nie mając doświadczenia w jazdach „grupowych” na Zwifcie zagubiłem się na starcie. Zmyliło mnie to, że po tym jak nastąpił start czas stał w miejscu. Po chwili jak się zorientowałem było już za późno, przespałem start niczym na wyścigu w realu. Około 15 osób odjechało a ja goniłem w kilkuosobowej grupce. Zupełnie jak na wyścigu zniwelowanie kilkusekundowej starty na płaskim odcinku okazało się niemożliwe więc skupiłem się na trzymaniu równego tempa. Zupełnie nie znałem tej trasy ale dane liczbowe mówiły, że w końcówce jest wymagający podjazd. Po kilku minutach gonitwy moja strata do czołówki przekroczyła 30 sekund, tak się skupiłem na trzymaniu równej mocy, że nie zauważyłem, że zostałem sam. Do podjazdu utrzymywałem przewagę nad zawodnikami z tyłu ale traciłem do czołówki, gdy zaczął się podjazd sytuacja stała się dużo bardziej dynamiczna. Czołówka podzieliła się w krótkim czasie, moja moc wystarczyła aby nadrabiać czas do najlepszych. Skupiony byłem na tym co zwykle czyli trzymaniu mocy i kadencji. Nawet nie zauważyłem kiedy znalazłem się na czele. Nie udało się utrzymać przewagi bo po kilku minutach wyprzedził mnie najmocniejszy zawodnik. Generował średnio 5 W/kg czyli o 0,5 więcej niż ja, miałem rezerwy ale nie takie. Mogłem dołożyć 300 Wat i ciągnąć jak najdłużej, bałem się jednak odcięcia i zdecydowałem się utrzymać poziom jaki prezentowałem od początku. Mając bezpieczną przewagę ale i około 30 sekundową stratę do lidera która była nie do odrobienia zdecydowałem się na efektywny finisz. Wrzuciłem przełożenie które mi odpowiadało i rozkręciłem do kadencji 120. Udało się utrzymać moc i kadencję przez kilkanaście sekund, nie było wystarczających rezerw aby zrzucić ząbek niżej. Jak na pierwszy raz poszło nieźle, pierwszy raz wytrzymałem godzinę w równym mocnym tempie. Taki rodzaj wysiłku nie bardzo mi odpowiada, wolę krótsze testy lub zwykłe wyścigi na szosie. Pokaż trasę GPS

W pewnym sensie powtórka z wtorku czyli jazda głównie w 1 strefie. Już na starcie problemy ze sprzętem w wyniku czego Zwift wyłączył się po kilku minutach. Pech chciał, że tego dnia nie monitorowałem aktywności na liczniku i dopiero druga próba włączenia Zwifta okazała się udana. Trochę mnie te problemy wybiły z rytmu ale najważniejsze założenia zrealizowałem. Przepaliłem nieźle nogę fundując sobie 2 minuty na około 360 Wat z kadencją ponad 100. Jeszcze 2 miesiące temu miałbym problem z utrzymaniem takiej kadencji na wysokiej mocy a teraz okazało się to bułką z masłem. Przy okazji próbowałem także robić to ćwiczenie co zwykle ale tutaj już nie wyglądało to tak dobrze. Organizm tego dnia też był jakiś nieswój ale mocy w nogach nie brakowało.
Pokaż trasę GPS

Spokojniejszy niż zwykle trening siłowy. Rozgrzewka i część ogólnorozwojowa bez zmian a później nieco modyfikacji. Zmniejszyłem ilość powtórzeń w seriach oraz czas odpoczynku między seriami i cały trening trwał 10 minut krócej niż zwykle.

Pokaż trasę GPS

Początek tygodnia zapowiadał się jako najluźniejszy dla mnie czas od miesiąca, niestety tak nie było. Na całe szczęście nie miałem w planie żadnych wymagających treningów bo pewnie nie byłbym w stanie się na nich skupić. Godzinna luźna jazda z tradycyjnymi ćwiczeniami na kadencji dobrze mi zrobiła. Sezon się zbliża ale wciąż jest sporo do zrobienia. W trakcie jazdy uświadomiłem sobie, że zupełnie zrezygnowałem z jazd regeneracyjnych. Nie zawsze miałem na nie czas ale kilka świadomie odpuściłem.


Pokaż trasę GPS