Po wczorajszym mocniejszym treningu postanowiłem trochę pokręcić na luzie. Pojawił się silniejszy wiatr i zaplanowałem praktycznie płaską trasę. Wyjechałem nieco później niż dzień wcześniej ale nie było wcale cieplej. Początkowo było mi zimno, ale po chwili już się rozgrzałem. Udało mi się uzyskać dobre tempo i cały czas jechałem równo. W kilku momentach musiałem zwolnić a powrót do tego tempa z wiatrem wiejącym w twarz nie należał do łatwych. Najtrudniejsza była trasa do Brzeszcz, wiało tak, że jadąc w pozycji aerodynamicznej, mocno trzymając kierownicę, kilka razy prawie zostałem zdmuchnięty z drogi przez jadące z przeciwka ciężarówki. Druga część trasy była dużo łatwiejsza, wiatr nie przeszkadzał a ruch tez był niewielki. Przez miasto też przejechałem sprawnie, tylko jeden palant wymusił na mnie pierwszeństwo i wlekł się około 30 km/h na zjeździe.
Pokaż trasę GPS

Pora wrócić do mocniejszych treningów, sezon jeszcze się nie skończył i pomimo narastającego zmęczenia chciałbym jeszcze wycisnąć z siebie ile mogę. Nie zregenerowałem się w pełni po GMJ a dodatkowo przed jazdą byłem niewyspany.
Wczesny wyjazd nie zawsze dla mnie jest dobry, często dopiero pod koniec jazdy noga zaczynała podawać odpowiednio. Dawno nie byłem na Równicy i to był cel na ten dzień. Wybrałem się na starym rowerze, wymieniłem linki i chciałem sprawdzić czy wszystko działa jak należy. Po spokojnym dojeździe do Ustronia postanowiłem sprawdzić się na podjeździe na Równicę. Początek tradycyjnie odpuściłem, z każdym metrem się rozkręcałem i na kostkę wjechałem już w dobrym tempie. Od tego momentu już nie kalkulowałem i jechałem ile mogę, ostatnie kilkaset metrów jechałem już na oparach, mimo to udało się utrzymać dobre tempo. Nie był to najlepszy dzień na tego typu próbę i dlatego jestem zadowolony z czasu jaki uzyskałem. Na zjeździe odczułem chłód, widać, że zbliża się jesień i poranki w górach już są zimne. Po zjeździe przez dłuższy czas wracałem do siebie. Nogi wróciły do dobrego stanu dopiero po 40 minutach spokojniejszej jazdy.
Pokaż trasę GPS

Plan na ten dzień był inny. Miałem jechać na wyścig do Czech ale perspektywa spędzenia kolejnej soboty poza domem nie bardzo do mnie przemawiała, dodatkowo nie czułem się jeszcze dobrze wypoczęty, więc na tym wyścigu tylko bym się męczył więc sobie odpuściłem. Zamiast wyścigu zafundowałem sobie dwugodzinny trening. Nie planowałem żadnej trasy, chciałem jechać tak, by wracać z wiatrem i jedynym słusznym kierunkiem był Skoczów. Noga podawała lepiej niż w czwartek ale tętno dalej było niskie, za niskie. Dojeżdżając do Skoczowa miałem dylemat, jechać na Strumień czy Ustroń. Jakoś nogi same skierowały mnie na południe i najpierw jechałem z bocznym wiatrem a później wiało w plecy. Jadąc główną drogą co chwilę wyprzedzały mnie samochody z rowerami. Domyśliłem się, że w Wiśle jest maraton MTB. Po dojeździe do Wisły zawróciłem i początkowo walczyłem z silnym wiatrem. Od Ustronia już jechałem z bocznym a od Skoczowa z wiatrem w plecy. Pod koniec jechało się nawet lepiej niż na początku.
Pokaż trasę GPS

Dłuższy spokojny trening. Przejechałem już dawno planowaną pętlę wokół Beskidu Małego, wybrałem trochę łatwiejszy wariant bez sztywnych podjazdów przy jeziorze Mucharskim i nie wiem czy to nie był błąd. Na ten dzień miałem mnóstwo planów, Objazd Babiej, Trening w Beskidzie Morawsko-Śląskim czy Małej Fatrze czy zaliczenie kliku podjazdów w Beskidzie Małym.
Wyjechałem chwilę po 8 i był to duży błąd. Na drogach spory ruch a dodatkowo miałem duże szczęście i zaliczyłem wszystkie czerwone światła w mieście. Na wyjeździe z miasta dodatkowo remont mostu i ruch wahadłowy na którym straciłem kolejne minuty.
Po wydostaniu się z aglomeracji na moment był spokój, ruch wahadłowy zatrzymał samochody i do Wilkowic dojechałem bezproblemowo. Na skrzyżowaniu znowu swoje musiałem odczekać i dopiero skręciłem w lewo w kierunku Hucisk. Na podjeździe już czułem, że będzie ciężko a to był dopiero początek. Interwałowa trasa tego dnia była jeszcze bardziej odczuwalna niż zwykle i dlatego jechałem spokojniej. Po przejechaniu Tresnej na niebie pojawiła się dziwna mgła która dalej stawała się coraz gęstsza. Myślałem nawet zawrócić ale wiedziałem, że nie zapowiadali deszczu i ta mgła jest tylko przejściowa. Już za Ślemieniem wypogodziło się, ale żeby było ciekawiej to zaczęło wiać i kolejne kilometry to była droga przez mękę. Nie umiałem jechać a w Suchej Beskidzkiej pojawiło się więcej samochodów i spore utrudnienia. Krótki odcinek główną szosą też nie należał do przyjemnych i dopiero po skręcie na nieznane mi drogi w Zembrzycach uspokoiło się na tyle, że mogłem sprawdzić jak mam jechać dalej. Praktycznie pustą drogą dojechałem do skrzyżowania którego nie miałem na mapie i omyłkowo skręciłem w lewo na Wadowice a miałem jechać prosto na Stryszów. Szybko się ocknąłem bo zbliżałem się znów do głównej drogi a miałem jechać wschodnią stroną jeziora. Kiedy trafiłem na właściwą szosę to jechałem praktycznie bez ruchu samochodowego patrząc na niedawno powstały zbiornik wodny. Po krótkim czasie zrobiłem postój i stwierdziłem, że jadę prosto na Wadowice omijając podjazdy po północnej stronie jeziora. Po głowi chodziła mi jeszcze Lanckorona ale na dodatkowe około 40 kilometrów jakoś nie miałem ochoty. Powoli zaczynało brakować wody i zacząłem rozglądać się za sklepem. Po przejechaniu pagórków, na jednym ze zjazdów1) mignął mi sklep ale nie zdążyłbym się zatrzymać i dopiero po wjeździe na drogę 52 zatrzymałem się w sklepie.
Po krótkiej wizycie w sklepie zorientowałem się, że zakorkowana jest droga w kierunku Wadowic. Myślałem, że po problemach w Bielsku i Suchej dalej już przejadę bez kłopotów. Wpakowałem się jak „ Z deszczu pod rynnę”. Mogłem ominąć utrudnienia bocznymi drogami, nie wiedziałem w jakim są one stanie i zostałem przy przepychaniu się między samochodami. Dosyć sprawnie przesuwałem się do przodu, raz jezdnią, raz poboczem, po chwili już kierowcy zrobili mi pas przy krawędzi jezdni i szybko znalazłem się w Wadowicach. Cały ten korek zaczynał się na rondzie i nawet nie myślałem o jeździe przez miasto i skręciłem w prawo a tam dalszy ciąg utrudnień. Dopiero kolejne skrzyżowania i ronda stopniowo rozładowywały zakorkowaną drogę. Za Wadowicami poczułem wiatr na plecach i mogłem trochę nadrobić. Dobre nie trwało zbyt długo i w Andrychowie znowu korki. Jakoś się przedostałem na drugi koniec miasta i za miastem znowu luźniej. Dogoniłem jakiegoś młodego kolarza na MTB. Młody dzielnie dawał radę ale na podjeździe już został z tyłu. Samochody które wyprzedzałem na wjeździe do Wadowic dopiero w Kętach zdołały do mnie dojechać. Ponad 20 kilometrów przejechałem w podobnym czasie rowerem co inni samochodem.
Ostatnie 10 kilometrów do Bielska prowadziło boczną drogą bez ruchu pojazdów. W Bielsku znowu więcej samochodów i kolejny remont drogi o którym nie miałem pojęcia. Jakoś przejechałem i zaliczyłem kolejną serię czerwonych świateł. Na koniec zafundowałem sobie dużą Kofolę za solidny trening.
Pokaż trasę GPS

Ostatni trening przed Road Trophy połączony z kibicowaniem kolarzom walczącym w Tour de Pologne. Wyjechałem z domu o 12.25 i w Skoczowie dołączyłem do Jas-Kółek. Zebrało się nas 5 osób i tak bocznymi drogami dojechaliśmy do Ustronia. W Skoczowie do jazdy przygotowywał się Grześ ale nie czekaliśmy na niego. Po wjeździe na dwupasmówkę zaczęliśmy jechać po zmianach i dopóki Otfin nie złapał gumy to dobrze to wyglądało. Później zaczęły się zrywy i zaczęło się dzielić, ja trzymałem się swoich założeń, czyli równej jazdy bez szarpania i momentami odstawałem od reszty. Na skrzyżowaniu niebezpieczna sytuacja, zatrzymanie się było możliwe, ale po co hamować i zatrzymywać się na czerwonym świetle, może się uda przejechać. Na szczęście bezpiecznie udało się przejechać i dalej już bez przygód. Tempo momentami było mocne, niepotrzebnie bo czasu było sporo a nie wszyscy są tak mocni i mogłoby się to skończyć źle. W Wiśle już utrudnienia, na szczęście udało się przejechać i zatrzymać w sklepie. Po uzupełnieniu bidonów pozostało dojechanie do Zameczka. Jechaliśmy już spokojniej i przed podjazdem pod Zaporę się rozdzieliliśmy. Podjazd na Zameczek wjechałem spokojnie, na szczycie czekali już Staszek i Robert i po przekroczeniu premii górskiej stanęliśmy kawałek niżej. Ludzi powoli przybywało, udało się pozyskać gadżety Tauron a czas szybko leciał. Tempo nadjeżdżających kolarzy nie było przesadnie mocne i można było chwile dłużej podziwiać rozciągnięty Peleton. Sytuacja zmieniała się dynamicznie i podczas drugiego przejazdu przez Premie Górską peleton już był nieźle przerzedzony. Jak tylko przejechała główna Grupa to od razu wszyscy ruszyli a z tyłu jeszcze jechali zawodnicy. Dopiero radiowóz z zieloną flagą zamykał wyścig. Sporo kolarzy musiało zwalniać by przejechać, my też za szybko ruszyliśmy, ale za nami były tylko 3 pojedyncze osoby i miały dosyć dużo miejsca by nas minąć. Nagrodą za oczekiwanie był zjazd do Wisły. Bardzo dobrze zjechałem, parę osób mi przeszkodziło w jeszcze lepszym zjeździe. Za rondem zjechaliśmy się i przez zatłoczoną Wisłę i Ustroń dojechaliśmy pod sklep. Po uzupełnieniu zapasów wody i dojeździe do Skoczowa rozdzieliliśmy się. W dosyć spokojnym tempie dojechałem do domu. Noga dużo lepsza niż w weekend.




Pokaż trasę GPS

O tym dniu szybko chciałbym zapomnieć. Mocy kompletnie nie było i nawet jazda na lepszym rowerze nie należała do przyjemności. Męczyłem się bardzo i nawet około 50 kilometrowa trasa bez większych podjazdów dała mi ostro w kość. Po 35 kilometrach zatrzymałem się w wodopoju i dalej szło już nieco lepiej ale dyspozycja była daleka od oczekiwanej.

Plan na sobotni trening urodził się w piątek wieczorem. Nie miałem wcześniej możliwości objechać tras tegorocznego Road Trophy i dopiero na tydzień przed etapówką się udało. Nie byłem zbyt przygotowany, nie zdążyłem przygotować startowego roweru oraz wgrać tracka z trasą do licznika i w paru momentach miałem problem z orientacją.
Nie bardzo miałem ochotę na trasę 170-180 km i dlatego skorzystałem z usług PKP i wystartowałem z Milówki. Nie byłem świadom zmiany trasy etapu 2 i na dzień dobry zafundowałem sobie trudny odcinek z płytami. Już pierwszy podjazd pod wiaduktem poszedł słabo i wiedziałem, że będę się strasznie męczył. Płyty ledwo przepchałem na przełożeniu 39x32. Dalej było trochę lżej i jakoś się wtoczyłem na górę. Nie miałem za bardzo czasu na odpoczynek bo już po około kilometrze czekał mnie kolejny stromy podjazd. Poszło już nieco łatwiej ale te początkowe 7 kilometrów z przewyższeniem 300 metrów dało mi trochę popalić. Na szczęście ruch samochodowy był zerowy i na odcinku wzdłuż drogi ekspresowej nie musiałem używać hamulców. Po skręcie w kierunku Jaworzynki droga nieco zanieczyszczona przez leśników, w oddali słychać było piły. Noga nie podawała jak powinna a zbliżałem się do pierwszego zupełnie nie znanego mi fragmentu etapu 3. Zatrzymałem się przed skrętem w właściwą drogę i się upewniłem, że dobrze jadę. Początkowo był zjazd a później zrobiło się stromo, krótki stromy podjazd dał mi się we znaki i znowu nie wiedziałem gdzie jechać. Gdybym się nie zatrzymał i upewnił, że pomyliłem drogi to dojechałbym do Koniakowa. Droga była dosyć wąska ale z dobrą nawierzchnią, jeszcze raz się pomyliłem by wreszcie dojechać do głównej drogi. Jestem trochę zaskoczony tym odcinkiem, jest sporo krótkich ścianek które za drugim razem już będą bardzo odczuwalne. Zrobiło się już cieplej i musiałem więcej pić. Kolejny trudny podjazd czekał na mnie w Kiczorze. Dobrze znany mi z zeszłorocznego Road Trophy krótki podjazd dał mi nieźle w kość. Jak nie ma siły to tak to musi wyglądać. Jakoś się wtoczyłem na szczyt i szybko zjechałem w stronę Soli. Po zjeździe zaczęło się trochę lepiej jechać ale do dobrej jazdy sporo brakowało. Długi, nudny odcinek do granicy ciągnął mi się niemiłosiernie. Na Słowacji miła niespodzianka, nowa nawierzchnia na odcinku kilku kilometrów i bardzo przyjemna jazda. Dobre skończyło się za rozwidleniem na Oszczadnice i musiałem uważać na dziury których nie było jakoś szczególnie dużo ale były zauważalne. Po wjeździe na główną drogę zacząłem wypatrywać skrętu w nową drogę do Jaworzynki. Trochę się zagalopowałem, nie mogłem trafić w właściwą drogę i ominąłem fragment nieznanej mi trasy. Po wjeździe do Polski od razu stanąłem w sklepie. Później miałem pewien problem przez który o mało nie skończyłem swojej jazdy. Na szczęście szybko się z tym uporałem i mogłem jechać dalej. Na kolejnym podjeździe narzuciłem sobie trochę mocniejsze tempo. W Jaworzynce trochę więcej ludzi i samochodów, im bliżej Czech tym lepiej. W Czechach też wyremontowana droga, nie musiałem uważać na dziury na zjeździe do Bukowca. Do Polski wjechałem boczną drogą i zacząłem jechać wzdłuż Olzy. Nie dojechałem do Istebnej tylko po drodze skręciłem w lewo na nieznany mi podjazd na Bystre. Początek dosyć wymagający a dalej niemal płasko, podjazd ciągnie się ponad 5 kilometrów, po drodze małe utrudnienia przez wycinkę drzew. Podjazd kończy się nagle, dalej już tylko MTB. Zjazd w dół pomijając tą wycinkę drzew całkiem przyjemny. W Istebnej stanąłem po wodę i jedzenie i ruszyłem na Olecki, planowałem Pietraszonke ale remont drogi na Zaolzie skutecznie mnie zniechęcił. Początek jechałem spokojniej a w końcówkę już prawie na maksa. Nie był to dobry wjazd ale mogło być gorzej. Dojeżdżając na Kubalonkę wpadłem na niezbyt dobry pomysł, powrót przez Salmopol. Na zjeździe przez Zameczek spotkałem Marcina a dalej zostałem skutecznie przyblokowany przez samochód. Udało mi się go wyprzedzić na końcu zjazdu i bez utrudnień dotrzeć do Malinki. Podjazd na Salmopol poszedł słabo, upał, zmęczenie i dystans zrobiły swoje. Jakoś się wtoczyłem na górę i zacząłem zjazd. Nawierzchnia dalej pozostawia wiele do życzenia i nie poszalałem. Zostałem wyprzedzony przez Adriana Brzózkę i nawet nie próbowałem jechać na jego kole. Zjazd przez Szczyrk powolny, nie wpadłem na pomysł by jechać jeszcze Orle Gniazdo. Do Bielska szybko dojechałem i od razu wjechałem na ścieżkę rowerową, jadący przede mną kolarz zwlekał do momentu aż pojawił się radiowóz. Skręciłem w drogę prowadząca do kąpieliska i to nie był dobry pomysł. Cała droga zastawiona przez samochody a kolejka do wejścia sięgała prawie 100 metrów. Przez miasto przejechałem bez problemów i na koniec zafundowałem sobie jeszcze postój w wodopoju.






Pokaż trasę GPS

Po spokojniejszej środzie chciałem pojeździć trochę w tempie wyścigowym. Wyjechałem najwcześniej jak mogłem i po 16 już jechałem przez Jaworze. Na początek spokojnym tempem, później zacząłem od kilkusekundowych zrywów i 30 sekundowego sprintu. Planowałem kilka mocnych akcentów. Na początek pętla z krętym zjazdem i stromym podjazdem. Zacząłem nietypowo, od zjazdu i początkowo jechałem mocno, do momentu dojechania do samochodu. Musiałem odpuścić i dopiero po zjeździe ruszyłem mocno, do podjazdu jechałem dosyć równo, na podjeździe wrzuciłem dosyć twarde przełożenie i jechałem ile mogłem. Moje tempo nie było zadowalające ale po podjeździe byłem zajechany a czekał mnie jeszcze kilometr łatwiejszego terenu i tam też starałem się utrzymać wysokie tempo. Na koniec pętli finisz, z niego zadowolony być nie mogę. Po spokojniejszym odcinku zrobiłem kolejny akcent wyścigowy. Tym razem dwa podjazdy i zjazdy, na początek zjazd, rozpędziłem się strasznie i ledwo wyrobiłem zakręt w lewo. Mocny interwałowy odcinek dał mi się we znaki, na przemian, podjazd, wypłaszczenie, krótki zjazd i kolejna wspinaczka. Pod koniec jechałem już naprawdę mocno i na zjeździe lekko odpuściłem. Czułem w nogach te dwie tempówki i nie planowałem już trzeciego tak długiego fragmentu. Przez Bielowicko przejechałem nieznanym mi fragmentem i czekał na mnie krótki ale stromy podjazd w Łazach. Nachylenie dochodziło do 20% na odcinku kilkuset metrów, końcówka jest już dużo łatwiejsza. Powoli brakowało już wody i jedzenia ale nie zatrzymałem się jeszcze w sklepie. Na podjeździe w kierunku Łazów znów jechałem mocniej, zacząłem zbyt wcześnie i przez skrzyżowanie musiałem odpuścić i dzięki temu przez te 2 minuty nie jechałem tak mocno jak chciałem. Po kolejnym dłuższym fragmencie spokojnej jazdy kolejne 2 minuty jechałem mocno, tym razem wyszło lepiej i spokojnie mogłem zatrzymać się w sklepie. Po uzupełnieniu zapasów zaliczyłem jeszcze jeden nowy dla mnie podjazd w Jaworzu i kilka mocnych akcentów na innych podjazdach i po powrocie do domu czułem trochę nogi. Najważniejsze, że nie złapałem bomby jak w ostatnich dniach.


Pokaż trasę GPS

Po wtorkowym ciężkim treningu nie miałem sił na kolejny ciężki trening. Myślałem, że pojadę kawałek z TwomarkSport i w tym celu wyjechałem wcześniej by trochę rozkręcić nogę. Krążyłem po okolicy i podjąłem decyzje o odpuszczeniu jazdy z Twomark. Jeździłem najpierw po Jaworzu a później zwiedzałem Biery i okolice „Dziewiarza”. Sprawdziłem praktycznie każdą uliczkę asfaltową i przy okazji poćwiczyłem jazdę na zmiennej kadencji oraz poruszanie się po wąskich, krętych uliczkach co może się przydać na którymś z wyścigów. Pomimo dosyć spokojnej jazdy znowu pod koniec łapałem już bombę, nie wiem czym jest to spowodowane ale ostatnimi czasy zdarzają mi się takie dni, że mam problemy na dłuższych dystansach.




Pokaż trasę GPS

Po niezbyt udanym weekendzie startowym przyszła kolej na ostatnie mocniejsze treningi przed etapówką Road Trophy. Forma jest niezła, najważniejszy jest odpoczynek i na tym skupie się w ostatnim tygodniu poprzedzającym trzydniowe zmagania w okolicy Istebnej. Miałem zamiar zrobić dwie 20 minutowe tempówki w okolicy progu FTP. W tym celu pojechałem w kierunku Równicy. Jadąc bocznymi drogami trafiłem na wypadek samochodowy i małe utrudnienia. Było bardzo ciepło a nawet upalnie i wody w bidonach ubywało. Przepchałem się przez Ustroń i dotarłem do Jaszowca. Zacząłem mocno i trzymałem tempo cały czas, założoną moc udało mi się utrzymać do samego końca właściwego podjazdu a dalej zaczęły się schody, jeszcze 2 minuty wysiłku mnie czekały a sporo ludzi samochodów i rowerzystów nie ułatwiały zadania. Dopiero ostatnie 40 sekund wysiłku było na tyle mocne, że wynik wyszedł tylko nieco niższy niż założony. Po wolnym zjeździe w dół drugi akcent zacząłem jeszcze przed skrzyżowaniem, nie byłem w stanie jechać na tyle mocno jak powinienem i nawet dobra jazda na podjeździe i mocna końcówka nie sprawiły, że wynik wyszedł dobry. Zbyt mała moc wyszła na tym powtórzeniu i nie mogę być z tego zadowolonym. Na przyszłość przed takim treningiem musze być bardziej wypoczęty i przede wszystkim zmienić podjazd. Przy moim poziomie wytrenowania, ponad 6 kilometrowy odcinek o nachyleniu ponad 5% jest zbyt krótki by jechać przez 20 minut ze zbliżoną mocą. Po szybszym zjeździe pojechałem sprawdzić dawno nie zaliczony podjazd na Poniwiec. Nie jechałem tam na czas i moje tempo było słabe, podjazd fajny ze stromą końcówką. Na szczycie miernik mocy przestał działać, może już wcześniej nie działał właściwie i wyniki 20 minutowe nie wyszły dokładne. Po zjeździe musiałem odwiedzić bufet i uzupełnić bidony. Pomimo ciągłego nawadniania i jedzenia złapałem bombę i ostatnie około 10 kilometrów było walką o przetrwanie.





Pokaż trasę GPS