Kolejna bardzo ciekawa i dobrze zorganizowana impreza w której miałem okazje brać udział. Po ostatnich treningach na których prezentowałem różną formę postanowiłem podejść do startu na luzie bez parcia na konkretny wynik. Byłem w biurze zawodów na tyle wcześnie, że mogłem spokojnie przejechać trasę czasówki, uzupełnić zapasy energii i przeprowadzić dobrą rozgrzewkę. Plan na rozgrzewkę spokojnie rozpisałem sobie w domu i wszystko zrobiłem idealnie. Nie byłbym sobą gdybym nie popełnił kilku błędów przed startem. Nie odrobiłem lekcji z zeszłego tygodnia i po raz kolejny wystartowałem z pompką, saszetką na narzędzia i bidonem. To były niepotrzebne rzeczy dociążające mój rower.
Przed samym startem krążyłem jeszcze w kółko utrzymując nogi w ruchu. W porę zorientowałem się, że łańcuch znajduje się na małej tarczy i szybko wrzuciłem go na blat. W tym celu musiałem jeszcze przejechać kawałek i dopiero ustawiłem się na starcie. Wystartowałem jak nigdy bardzo mocno i nie miałem problemów z wpięciem nogi i dlatego na starcie zyskałem kilka sekund. Później szukałem odpowiedniego przełożenia i chyba trochę straciłem. Starałem się trzymać równą moc ale nie wychodziło to idealnie. Odcinek prowadzący lekko w górę bardziej mnie meczy niż zupełnie płaski fragment ale łatwo skóry sprzedać nie zamierzałem. Szukałem najbardziej optymalnej pozycji, nie wiem czy lemondka na tym początkowym fragmencie by się nie sprawdziła i często zmieniałem układ rąk na kierownicy próbując ochronić się bardziej przed wpływem wiatru. Po około 2 kilometrach wyprzedziłem pierwszego zawodnika i już wtedy czułem, że pomimo obaw idzie mi całkiem nieźle. Po kilku kilometrach wiatr już nie był tak odczuwalny a dodatkowo łatwiej utrzymywałem założoną moc. Zbliżałem się do ostatniego kilometra na którym miałem pokazać pełnie swoich możliwości, znalazłem moment w którym mogłem wsiąść mały łyk z bidonu, więcej w nim i tak nie było a być może dzięki temu na ostatnim kilometrze byłem w stanie nadrobić do konkurencji kilkanaście sekund i wskoczyć na podium.
Na mecie byłem ujechany, czuje, że dałem z siebie maksimum i wszystkie rezerwy wykorzystałem na ostatnich kilkuset metrach podjazdu. Na mecie miałem 2 czas, 9 sekund starty do pierwszego. Nigdy nie byłem tak blisko zwycięzcy a biorąc pod uwagę konkurencje i moje błędy które kosztowały mnie na pewno kilka sekund to muszę być zadowolony. Pomijając moje wjazdy na Równice to nigdy nie dałem z siebie więcej na żadnej próbie czasowej. Taki wynik i starta do najlepszej dwójki z tym samym czasem zwiększają tylko moją motywacje do treningów zimą i przygotowań do następnego sezonu. Nie chce zwalać wszystkiego na błędy czy sprzęt tylko się cieszyć, że wskoczyłem na poziom który jeszcze rok temu był dla mnie abstrakcją. Pierwsze zwycięstwo OPEN przyjdzie wtedy gdy w pełni na niego zasłużę i będę miał dużo szczęścia które też jest ważne.


Pokaż trasę GPS

Ciężko znaleźć motywacje do treningów zwłaszcza w sytuacji gdy pojawia się niedyspozycja zdrowotna. Cały poniedziałek źle się czułem i walczyłem z zatruciem pokarmowym. We wtorek było już lepiej ale nogi nie nadawały się do jazdy. Wiedząc, że w środę o rowerze mogę zapomnieć postanowiłem pojechać na lekką przejażdżkę. Po kilkunastu minutach spokojnej jazdy wpadłem na głupi pomysł i stwierdziłem, że to ostatnia okazja do mocniejszej jazdy przed sobotnią czasówką. Po dojechaniu do Straconki rozpocząłem rozgrzewkę którą były tradycyjne schodki. Udało się zrobić dwie serie na jednym podjeździe. Rozpocząłem z niskiego pułapu ale mimo to męczyłem się strasznie. Po trzech minutach zwolniłem do 2 strefy i kręciłem spokojnie przez 5 minut. Druga seria była nieco mocniejsza ale nie przyniosła poprawy dyspozycji i pomimo rozgrzania w nogach nie przybyło mocy. Po zimnym zjeździe do Międzybrodzia znowu musiałem rozgrzać mięśnie i ruszyłem mocniej stopniowo zwiększając tempo. Właściwe powtórzenie zacząłem od wartości 300 Wat i kolejno po 3 i 6 minutach dokładałem 30 Watów. Końcówka już na oparach, ale udało się utrzymać założoną moc. Na zjeździe znowu odpoczynek i uzupełnienie energii przed ostatnim już podjazdem. Tym razem schodki były dwuminutowe z coraz mniejszym przyrostem mocy. Zaczynałem znowu z okolic 300 Wat i zakładałem kończyć na 380. Niestety nogi nie pozwoliły na wiele i moc ponad 370 utrzymałem tylko przez 30 sekund próbując finiszować. Jeszcze niedawno byłem w stanie zrobić 5 powtórzeń w serii z mocą około 400 Wat a dzisiaj nie mogłem wygenerować takiej wartości nawet w czasie 30 sekundowego finiszu. Byłem nieco zrezygnowany i spokojnie ruszyłem w dół. Spory ruch na drogach mi przeszkadzał wiec jak tylko mogłem to uciekłem na ścieżkę rowerową a do domu wróciłem nieco okrężną drogą. Mam nadzieje, że słabsza dyspozycja jest chwilowa i gdy wrócę do sił i odpocznę to w nogach będzie więcej mocy.



Informacje o podjazdach:

Pokaż trasę GPS

Pierwsza z kilku planowanych na końcówkę sezonu czasówek. Już na starcie pojawiły się pewne komplikacje, pierwszy raz od dawna miałem problem ze snem w noc poprzedzającą start i przez to wstałem nieco później niż planowałem. Na czas dojechałem na miejsce startu, trafiłem bez problemu mimo pewnych utrudnień na drodze. Na początek poszedłem do biura załatwić formalności, dostałem tylko numer na plecy co świadczyło o tym, że nie ma elektronicznego pomiaru czasu. Gdy zacząłem szykować rower i wtedy pojawił się większy problem. Wyciągając tylne koło zauważyłem, że nie ma powietrza a rano wszystko było w porządku, pojawił się stres i musiałem wymienić dętkę. Cały proceder zajął około 10 minut co skróciło czas rozgrzewki. Gdy się uporałem ze sprzętem i doborem ubioru wysłałem moją osobę towarzyszącą na zwiedzanie Frydka a sam ruszyłem na rozgrzewkę. Zapomniałem zostawić w samochodzie pompkę i torebkę z narzędziami o czym zorientowałem się dopiero w trakcie czasówki. Nie chciałem ryzykować jazdy na krótko i założyłem rękawki. Pozycja była dobra, najlepsza jaką jestem w stanie teraz osiągnąć a dodatkowo założyłem ochraniacze na buty i nakładkę aerodynamiczną na kask. Rozgrzewkę na szybko skorygowałem i przeprowadziłem tak jak umiałem najlepiej według schematu. Na starcie zjawiłem się około 2 minuty przed startem. Gdy przyszła moja kolej to ruszyłem mocno pomimo problemów z wpięciem.
Przez pierwszą minutę jechałem naprawdę mocno a później pojawiły się drobne błędy, pierwszy to taki, że nie zwracałem wystarczającej uwagi na oznaczenia na drodze i cudem ominąłem dwie dziury wytracając przy tym trochę prędkości. Później kapnąłem się, że jadę z pompka i torebką z narzędziami i nie byłem wystraczająco skupiony na jeździe. Przed łukiem w prawo się zawahałem, oznaczenia na drodze nie były jednoznaczne, na środku szosy był uskok którego należało ominąć prawą stroną co sygnalizowała strzałka a w tym samym miejscu odbiegała boczna droga w prawo i byłem bliski odbicia w prawo w las. Tak się złożyło, że do nawrotu jechało się z wiatrem w plecy i lekko w dół co pozwalało na jazdę około 50 km/h i zapowiadało bardzo ciekawy powrót. Jechałem cały czas równo, mocno i z jakiś czas temu niewyobrażalną dla mnie kadencją oscylującą około 100. Miałem porównanie z najlepszymi zawodnikami i byłem zaskoczony, że trace do nich niewiele. Nawrót spaprałem, zbyt szybko przestałem kręcić, późno hamować i straciłem kilka sekund. Za nawrotem nie mogłem się rozkręcić i dobranie przełożenia pozwalającego na mocną i efektywną jazdę zajęło mi trochę czasu. Trzymałem się tylko wskazań mocy a ukształtowanie terenu i warunki wietrzne spowodowały, że nie dało się jechać szybciej niż 35-40 km/h. Droga zaczęła mi się dłużyć, kalkulowałem myśląc, że trasa ma 8 kilometrów a już po 7 wyjechałem na ostatnią 500 metrową prostą do mety i stopniowo zacząłem się rozpędzać. Dołożyłem ile mogłem i dałem z siebie wszystko ale tylko na ostatnich 100 metrach. Miałem mieszane uczucia co do swojej jazdy, kilka błędów, brak znajomości trasy oraz sprzęt odbiegający od najlepszych nie stawiały mnie w dobrej sytuacji. Uratować mnie mogła tylko mała konkurencja bo w mojej kategorii wystartowało tylko 7 czy 8 zawodników i miałem spore nadzieje na podium. Po krótkim rozjeździe wróciłem na miejsce startu oddać numer i czekałem na wyniki. Pojawiły się dosyć szybko ale były jeszcze nieoficjalne. Wiedziałem, że na podium nie stanę, zabrakło 29 sekund do podium zarówno w kategorii jak i w OPEN, na takim dystansie to jest przepaść i różnica co najmniej klasy, do zwycięzcy brakło 35 sekund, nigdy nie byłem tak blisko najlepszych na takim dystansie i płaskiej czasówce.
Musze być zadowolony z jazdy i wyniku. Wiele rzeczy świadczy o tym, że była to jedna z najlepszych czasówek w moim wykonaniu, na podium będę musiał jeszcze poczekać ale jest ono coraz bliżej. Inną sprawą jest sposób klasyfikacji i przynależności do kategorii. W cyklu SPAC niekoniecznie rok urodzenia decyduje o kategorii. Wśród  zawodników sklasyfikowanych w kategorii A którzy osiągnęli lepsze czasy niż ja tylko jeden formalnie do niej należy, zwycięzca to rocznik 1977, drugi zawodnik 1979 a czwarty 1981 a pozostali moi rywale to 1990. Nie przejąłem się tą sytuacją bo coraz większą uwagę przywiązuje do pozycji OPEN która mówi więcej o danym zawodniku i jest niepodważalna. Dałem z siebie wszystko i najlepsze odcinki około 10 minutowe jakie w tym roku przejechałem były bardzo podobne do wygenerowanej podczas czasówki mocy. Jest ona zaniżona przez moje błędy a także nawrót na którym straciłem najwięcej. Najbliższe czasówki będą już bardziej miarodajne i odzwierciedlające mój poziom i predyspozycje i tam moje szanse są dużo większe.


Pokaż trasę GPS

Krótki wyjazd w celu sprawdzenia roweru przed sobotnią czasówką. Poranek znowu był zimny i samo ubieranie się zajęło dużo czasu. Głównym celem jazdy był test sprzętu ale także ustawienie dokładnej pozycji na lemondce. Lemondkę przykręciłem na oko i byłem gotowy na korekty ustawień. Już po wyjeździe z domu byłem w stanie skorzystać z przystawki czasowej i sporą cześć trasy przejechałem na lemondce. Po kilku kilometrach już wiedziałem, że żadne korekty nie są konieczne i mogłem sprawdzić także nogę. Krótki zryw dał mi odpowiedź, że noga jest taka jak być powinna i zaprzestałem kolejnych mocnych akcentów. Duży wpływ na jazdę miał wiatr i to także była próba przed właściwym sprawdzianem bo warunki miały być podobne. W końcówce zrobiło się cieplej ale wiatr miał większy wpływ i wcale lepiej się nie jechało. Po godzinie wróciłem do domu.


Pokaż trasę GPS

Po dniu w którym nie znalazłem czasu na rower i jazdę w 1 strefie wziąłem się za serwis sprzętu, po dokładnym wyczyszczeniu i nasmarowaniu wszystkich komponentów zabrałem się za założenie nowych opon do kół treningowych. Robiłem to w pośpiechu i oczywiście nie obyło się bez problemów, te koła mają to do siebie, że każde opony na nie wchodzą bardzo ciężko, nie inaczej było tym razem. Próba założenia opony na tylne koło zakończyła się pomyślnie ale trwała trochę długo. Z przodem poradziłem sobie szybciej ale przy okazji uszkodziłem dętkę i łyżkę do opon. Druga próba już była bezproblemowa ale cała wymiana trwała zdecydowanie zbyt długo. Już niedługo te koła pójdą w odstawkę i będą służyć jako zapasowe ale na razie muszę mieć nadzieje, że żaden defekt w trasie się nie przytrafi bo szarpanie się ze zdjęciem opony nie należy do przyjemności. Po serwisie sprzętu miałem jeszcze całą masę innych rzeczy do zrobienia i większość z nich udało się odhaczyć.
Po 15 będąc już zmęczonym po kilku godzinach różnych prac wyruszyłem na krótką rundkę w celu sprawdzenia sprzętu. Kierunek mógł być tylko jeden i wybrałem się znowu na Przegibek. Po spokojnym początku mocniej zaciągnąłem na podjeździe, trzy pierwsze podjazdy pokonałem w 3 strefie a później trzymałem się strefy 1. Gdy znalazłem się na dojeździe do Straconki to przystąpiłem do rozgrzewki przed dwoma akcentami jakie zaplanowałem. W ruch poszły tradycyjne schodki, od 3 do 4 strefy. Poszło wszystko dobrze i po kilku minutach jazdy w strefie 2 ruszyłem mocniej. Noga podawała całkiem nieźle ale tętno szybko rosło wiec rewelacji nie ma w dalszym ciągu. Utrzymałem dobrą moc przez 2 minuty a później organizm długo dochodził do siebie i 5 minut jazdy w 2 strefie nie wystarczyło do regeneracji. Drugi zryw był mocniejszy ale zaowocował większym zmęczeniem. Przed szczytem zwolniłem do strefy 2 i w równym tempie dojechałem do parkingu. Od razu zawróciłem ale na szybki zjazd nie liczyłem. Wysokie tętno, spory ruch na drodze i gorsze koła nie zachęcały do dokręcania na zjeździe. Technicznie wypadłem nieźle ale szybkości wyraźnie brakowało. Później starałem się jechać spokojnie ale nie wychodziło to zbyt dobrze. Czułem pewien niedosyt po jeździe, nie wiem czy to gorszy sprzęt, warunki czy zmęczenie ale czegoś brakuje w mojej jeździe abym był usatysfakcjonowany.



Pokaż trasę GPS

Krótki wyjazd przy niepewnej pogodzie. Po dwóch bardzo ładnych dniach warunki przypominały bardziej typową jesień i po raz pierwszy od dawna musiałem się nakombinować aby dobrać zestaw ciuchów. W tym tygodniu mało jeździłem a w górach byłem tylko raz wiec obrałem kierunek Przegibek. Noga nie kręciła za specjalnie i jazda przez miasto była mecząca, zarówno psychicznie jak i fizycznie bo nie umiałem dobrać odpowiedniego przełożenia i kadencji. Podjazd też dłużył się strasznie, trzymałem się założonego tempa i tak wjechałem na szczyt. Na przełęczy było chłodno, mglisto i nieprzyjemnie wiec od razu zacząłem zjeżdżać. Po raz kolejny skupiłem się na technice a także pozycji aerodynamicznej. Ciągle nie wygląda to idealnie i muszę kontynuować swoją pracę nad techniką zjazdu. Powrót już z nieco lepszą nogą ale bez większych chęci. Myślami byłem już przy weekendzie i chciałem aby ten tydzień szybko się skończył.


Pokaż trasę GPS

Po ostatnich problemach sprzętowych poświęciłem więcej czasu na czyszczenie i smarowanie roweru a także kolejna regulację przerzutek, stwierdziłem także konieczność wymiany korby a przynajmniej tarcz bo nie są już idealnie proste i to jedna z przyczyn częstego spadania łańcucha. Przygotowałem rower perfekcyjnie i ruszyłem na krótką przejażdżkę. Planowałem maksymalnie godzinną jazdę z dwoma mocnymi zaciągami ale jadąc przez miasto skierowałem się w stronę Przegibka. Na podjeździe przepaliłem delikatnie nogę, byłem zaskoczony, po kilku ostatnich słabszych dniach noga podawała całkiem nieźle. Na szczycie zawróciłem i chciałem jak najlepiej zjechać w dół. Ruszyłem mocno, od strony technicznej wszystko wyglądało dobrze, początek szybki jak na mnie i spora szansa na poprawienie czasu. Niestety w połowie zjazdu zobaczyłem przed sobą samochód, zbliżałem się do niego i na końcu bardziej technicznej części zjazdu dojechałem do niego, to wymusiło hamowanie i wytracenie prędkości. Straciłem sporo sił a także czasu na ponowne rozpędzenie roweru i do najlepszego czasu brakło niewiele. Chyba potrzebuje zupełnie pustej drogi na zjeździe aby poprawić swój najlepszy czas. Jadąc do domu zastanawiałem się do czego to doszło aby taki zawodnik jak ja, przez lata jeden z najgorzej zjeżdżających w peletonie osób walczył o jak najlepszy czas na zjeździe. Do domu wróciłem w dobrym tempie, głównie w S2. Dawno przed wyścigiem nie robiłem tak długiej i mocnej jazdy i nie wiedziałem jak to przełoży się na moją dyspozycję. 



Pokaż trasę GPS

Kolejny wyjazd pod znakiem niepewnej pogody. Widząc co dzieje się nad miastem, odpuściłem wyjazd na Przegibek i skierowałem się w kierunku Skoczowa gdzie niebo wyglądało dużo lepiej. Ciemne chmury utrzymywały się także nad górami ale byłem przygotowany na to, że mogę na trasie zmoknąć. Na początek problemy z miernikiem mocy, jadąc z wiatrem generowałem 50-60 Wat przy szybkiej jeździe i dosyć wysokim tętnie. Dopiero po spojrzeniu na rozkład mocy na poszczególne nogi stwierdziłem, że nie jest możliwe aby 70-80 % mocy szło z lewej nogi. Kilka minut próbowałem skalibrować pomiar i chyba za 4 razem się udało. Dalsza droga to walka z wysokim tętnem a za Skoczowem także z przeciwnym wiatrem. Pomimo burz i deszczy krążących po okolicy udało się dojechać na sucho.


Pokaż trasę GPS

Po spokojniejszej środzie zwiększyłem obciążenie treningowe. Pogoda była znów niepewna i dlatego nie wiedziałem gdzie jechać. Najrozsądniejszym rozwiązaniem był kolejny trening w Jaworzu na jednym z podjazdów ale po kilku minutach od wyjazdu i analizie sytuacji na niebie zdecydowałem, że jadę na po raz kolejny na Przegibek. Przez miasto przejechałem spokojnie z kilkoma akcentami służącymi jako pobudzenie nóg. Nie była to odpowiednia rozgrzewka i dlatego do treningu przystępowałem bez przekonania o realizacji założeń. Ośmiominutowe powtórzenia na stałej mocy zastąpiłem powtórzeniami ze stopniowym zwiększaniem mocy. Noga była lepsza niż dzień wcześniej ale mimo to czułem w nogach obciążenie które chyba było zbyt duże. Pierwszy podjazd wyglądał nieźle ale nie mogłem się odpowiednio zregenerować przed drugim wjazdem. Odpoczynek chyba był zbyt krótki i ruszałem już zmęczony a z każdą minutą było coraz gorzej. Podjazd kończyłem już na oparach a mimo to postanowiłem jechać trzeci raz. Zacząłem obiecująco ale później zaczęły się schody, przy drugim zwiększeniu obciążenia nie byłem w stanie jechać odpowiednio mocno a dodatkowo pojawiły się utrudnienia które spowodowały, że na moment musiałem puścić korby i ostatecznie odpuściłem. Stopniowo zmniejszałem obciążenie i do samego szczytu dojechałem już dużo spokojniejszym tempem. Na zjeździe skupiłem się na technice i nie zaobserwowałem w tym zakresie żadnych błędów. Droga powrotna to ucieczka przed deszczem i burza krążącą po okolicy, kilka kropel spadło ale na tym się skończyło. Kolejny raz skorzystałem z gorszych ciuchów i butów i chyba poza komfortem miały także jakiś wpływ na moją dyspozycję.



Pokaż trasę GPS