Chwila przerwy w opadach i wolny czas pozwoliły wyskoczyć na godzinę w teren. Błoto mnie nie odstraszyło, mimo że rower czyściłem po przyjeździe równie długo jak mnie nie było.
T#22 - Trochę terenu | Ride | Strava

Ostatni trening w okolicy Aalter. Miałem znacznie więcej czasu więc pojechałem dalej szukając jakiś podjazdów po drodze, nic takiego nie znalazłem, wszędzie równo i płasko. Jedynym plusem okazała się alternatywa w postaci drogi szutrowej wzdłuż głównej szosy którą przyjemnie się jechało do kolejnego lasu pełnego ścieżek co XC. Po kilku godzinach jazdy odezwały się plecy ale nie był to tak poważny problem abym musiał sięgać po przeciwbólowe czy skracać jazdę.
T#13 - Szukanie podjazdów | Ride | Strava

Drugi dzień w Belgii oznaczał trochę więcej czasu wolnego. Pogoda była dobra do jazdy więc ruszyłem w teren, zaskoczony byłem ilością ciekawych ścieżek i tras przeznaczonych do Cross Country. Już zapomniałem jaką frajdę może dać jazda w terenie. Po jeździe byłem mocno zmęczony.
T#12 - Technika w terenie | Ride | Strava

Z powodu problemów z kolanem zrezygnowaliśmy też z imprezy Andrzejkowej, ostatnie zakupy jednak przydadzą się na Sylwestra. Wieczór Andrzejkowy z żoną w domu był chyba ciekawszy niż zabawa w towarzystwie, mogliśmy się nacieszyć swoją obecnością i nie wystawiać się na pokaz. Musimy przetrwać ten trudny czas, stabilizator na razie sprawdza swoje zadanie, żona może normalnie chodzić bez większego bólu, stabilizator ściąga tylko do kąpieli, nie jest łatwo go założyć i nie wyobrażamy sobie zakładania go na a tym bardziej pod spodnie, pod sukienką jest zupełnie niewidoczny. Wspólne spacery na razie odpadają ale do szczęścia nie są nam potrzebne.
W końcu pojawiła się luka w pogodzie i czasie więc wybrałem się na ponad 2 godzinny trening w teren. Spokojna jazda po chwili przerodziła się w męczarnię w terenie. Im bliżej Szyndzielni tym bardziej twardo i biało. Przed zjazdem z Szyndzielni zrobiłem krótki postój. Moja jazda w terenie pozostawiała sporo do życzenia, do pewnego momentu liczyłem na przełamanie ale gdy trafiłem na większą ilość błota pod Przełęczą Kołowrót przytrzymało mnie na moment i w momencie straciłem całe powietrze z przedniego koła, miałem nawet zmieniać dętkę ale już chwilę później doszło do kolejnej awarii. Bębenek tylnego koła przestał pracować normalnie i kręciłem w miejscu, nie pozostało nic innego jak telefon do żony. Z buta dostałem się do olszówki gdzie tylko chwilę czekałem na żonę, wiem jak ciężko jest jej prowadzić z bolącym kolanem więc tym bardziej doceniam to, że nie zawiodła mnie i przyjechała po mnie. Żal trochę było pakować brudny rower do czystego samochodu ale wyjścia za bardzo nie miałem. Po południu zabrałem Anię do kina i na pyszną kolację. Przy kolacji wspominaliśmy nasze pierwsze kino, ponad 7 lat temu, wiele rzeczy od tego czasu się zmieniło ale wówczas Ania była w niemal identycznej szarej sukience, buty miała wówczas inne ale także bolało ją kolano, restauracji w której jedliśmy kolację po kinie już nie ma ale my jesteśmy. Sentyment do tych czasów pozostał bo oboje wówczas byliśmy młodzi i mieliśmy tylko siebie. Bardzo ładnie mi za to podziękowała i dlatego wieczorem miałem jeszcze motywację na drugi trening. Z kolanem żony na szczęście sytuacja jest stabilna, jej samozaparcie i zapał z jakim podchodzi do rehabilitacji bardzo mi imponuje, wierzę, że jeszcze żona wróci do sprawności, swojego ulubionego sportu jakim jest pływanie a nawet jeżeli tak się nie stanie to nic w naszych relacjach się nie zmieni.
T#2 - Czas na nowe koła | Ride | Strava
Zwift - Zmienny rytm S2 | Virtual Ride | Strava

Po pracy znowu miałem trochę czasu i wybrałem się na godzinną przejażdżkę, rundka nad zaporą w Wapienicy okazała się w sam raz, do tego dołożyłem jeszcze dwa inne podjazdy dzięki czemu mogłem poćwiczyć zjazdy. Te wciąż wyglądają podobnie ale jest to raczej górny pułap możliwości jakie dotychczas byłem w stanie zaprezentować.

Znowu nie znalazłem czasu za dnia więc pojechałem wieczorem zapominając o najważniejszym – lampkach. O tej porze w górach tłumów nie było ale już pod Szyndzielnią zrobiło się szaro, przy słabym wzroku ostatnie kilometry zjazdu były bardzo ciekawe, niewiele widziałem. Bezpiecznie udało się dojechać do domu.

Chwilę czasu udało się wykorzystać na przejażdżkę w teren. Ostatnio mam znowu drobne problemy z techniką, wydaje mi się, że w tym aspekcie zrobiłem mały krok w tył. Na dzień dobry znany już niemal na pamięć podjazd na Szyndzielnię przez Dębowiec a następnie zjazd R&R, w dalszym ciągu trwają prace wycinkowe więc w końcówce puściłem się objazdem. Nie czułem się pewnie i moja jazda technicznie wyglądała źle, dużo lepiej pod tym względem było na Twisterze gdzie poprawiłem swój ostatni czas i to wyraźnie. Później jeszcze trochę kręcenia po Cyganie i powrót przez Dębowiec, udało się dojechać przed powrotem Ani z pracy.

Po południu ponownie wyjechałem na rower, tym razem w teren na MTB. Nie byłem jeszcze w rejonie Przegibka, Gaików więc obrałem taki kierunek. Najpierw znanymi drogami do Straconki skąd wzdłuż rzeki w kierunku Małej Straconki a następnie drogi na Przegibek. Popełniłem jednak jeden błąd nawigacyjny, zamiast dojechać na przełęcz asfaltem odbiłem w prawo i jak po 300 metrach zszedłem z roweru tak go pchałem przez prawie kilometr. Znalazłem się na szlaku na Magurkę skąd zjechałem na Przegibek, następnie w kierunku Gaików i zjazd nową, szeroką drogą do Straconki, następnym razem wezmę tą trasę w drugą stronę, będzie znacznie przyjemniejsza. Wracając do domu odebrałem telefon od żony, że ma ochotę na kawę i ciasto w kawiarni więc umówiłem się z nią w Fly Cafe gdzie dojechaliśmy w podobnym czasie. Trochę wstyd było mi się pokazać z nią w jednym lokalu, ja brudny i spocony a ona jak zwykle ładnie ubrana, ale dla nas nie ma to znaczenia, lubimy wspólnie spędzać czas i to jest najważniejsze.

Ostatni dzień był najpiękniejszy i najcieplejszy ze wszystkich więc długo zastanawialiśmy się czy iść w góry czy na rower. Ostatecznie wygrał rower i udało się zaliczyć długą rundkę po okolicy. Po przejażdżce basen, obiad i ostatni spacer po okolicy. Mając ze sobą wyłącznie ciepłe ubrania, kurtki zostały w samochodzie. Nie spodziewałem się, że będę mógł spacerować w koszuli bez kurtki a Ania w sukience. Pogoda zaskoczyła nas jednak na koniec bardzo pozytywnie.

Drugi dzień przywitał nas niezłą pogodą która jednak miała ulec zmianie. . Wsiedliśmy więc w samochód i pojechaliśmy do Beszenowej. Przed wejściem na basen zrobiliśmy krótką rundkę po okolicy, trasa była ciekawa ale ze stromymi podjazdami, wypożyczony na tą okazję rower elektryczny spełnił tutaj swoje zadanie a ja wreszcie mogłem się zmęczyć pokonując podjazdy na rowerze MTB. Ostatnie 2 kilometry to już jazda w lekkim deszczu który po wejściu na basen rozpadał się na dobre. Po wymoczeniu tyłków udaliśmy się spowrotem na kwaterę do Turczańskich Cieplic. Po drodze przestało padać więc wieczorem krótki spacer i kolacja w restauracji okraszona oczywiście symboliczną lampką wina. Żyć, nie umierać.