Chciałem trochę dłużej pojeździć, ale nic z tego nie wyszło. Do południa dosyć mocno padało i wyjechałem dopiero przed 15. Myślałem nad 4 godzinną jazdą i zaliczeniem podjazdów w okolicy Terllicka. Po wyjeździe już trochę zmodyfikowałem zamiary i już byłem pewny, że więcej niż 3 godziny nie będzie trwał trening. Nie czułem się dobrze, chyba jeszcze gorzej niż w czwartek i dlatego myślałem, czy w ogóle jazda ma jakiś sens. Pierwsze pagórki w Jasienicy poszły tak sobie. W Łazach chciałem pojechać mocniej. Zakładałem 40 sekundowy sprint, chciałem się dobrze rozpędzić a mało co nie wylądowałem na czyimś ogrodzeniu. W zakręt wszedłem dobrze a z przeciwka jechał mocno rozpędzony samochód którego wyrzuciło na lewo i miałem dwie opcje do wyboru, czołówka lub próba wyminięcia. Odbiłem w prawo a miałem tylko 10 cm asfaltu i około 50 pobocza i płot. Nie wiem jak się z tego uratowałem, ale zjechałem na pobocze i jakoś udało mi się wrócić na drogę. Byłem blisko zderzenia się z betonowym murkiem. Zaplanowany sprint zrobiłem ale rozpędzając się prawie od zera nie wjechałem całego podjazdu. Krótki wysiłek a spowodował, że poczułem się jeszcze gorzej. Nie byłem w stanie się zregenerować i męczyłem się bardzo. Kolejny podjazd szedł topornie. Myślałem, że się rozkręcę i będzie lepiej. Po zjeździe do Pierśćca zaczęło padać i zamiast jechać na Dębowiec skierowałem się na Rudzicę. Padało cały czas, nie na tyle by zmoknąć, ale było czuć zimno. Drugi dłuższy sprint zrobiłem na podjeździe z Roztropic. Tutaj już była klapa, słabe nogi i brak motywacji. Po zaliczeniu kilku podjazdów kolejny wysiłek nie dał znowu dobrego efektu. Trochę pokrążyłem po okolicy i znalazłem nieznaną mi drogę. Cały czas padał lekki deszcz, drogi stawały się już mokre. Na kolejnym stromym podjeździe zrobiłem ostatni tego dnia sprint. Dalej jechałem już siła woli. Jakoś udało mi się dotrwać do końca treningu. Mam nadzieję, że był to tylko gorszy dzień i moc wróci szybko.
Pokaż trasę GPS

Kolejny przedpołudniowy trening. Przed wyjazdem dużo cieplej niż w poprzednich dniach ale samopoczucie nienajlepsze. Co prawda spałem dłużej niż w ostatnich dniach ale to nie pomogło i czułem zmęczenie. Po wyjeździe tętno bardzo niskie i to potwierdziło tylko wcześniejsze przypuszczenia. Pomimo tego jechałem tak jak zamierzałem. Chciałem zrobić 5 minutowe tempówki ponad progiem.
Nie chciałem kluczyć gdzieś bocznymi drogami i zaryzykowałem jadąc główną drogą na Strumień. Za Jasienicą droga zablokowana i drogowcy pracują w najlepsze. Nie chciano mnie puścić bo kładziono akurat warstwę ścieralną nawierzchni i dlatego nie kłócąc się ani nie przeszkadzając nikomu w pracy pojechałem przez Łazy. Za Rudzicą już nie było utrudnień i rozpocząłem pierwszą tempówkę. Nie mogłem złapać dobrego rytmu ale przecierpiałem jakoś te 5 minut. Tak się złożyło, że odpoczynek był krótszy niż wysiłek i kolejna tempówka poszła podobnie jak pierwsza. Dopiero gdy zacząłem walczyć z wiatrem w twarz to wyglądało to lepiej. Dwa kolejne 5 minutowe wysiłki były mocniejsze i z nich jestem zadowolony. Niestety ukształtowanie terenu było takie, że kolejną tempówkę musiałem zrobić dopiero po około 20 minutach spokojnej jazdy. Dwie próby jej rozpoczęcia zakończyły się porażką, najpierw z bocznej wyjechał samochód i jechał zbyt wolno a później pojawił się traktor i gdy mogłem zacząć to byłem pewny, że na przeszkodzie stanie mi rondo. Tak też się stało, brakło około 40 sekund. Ruch na rondzie był duży i jedyną opcją utrzymania tempa był skręt w prawo na Landek. Niestety i tam pojawił się zawalidroga i musiałem hamować. Gdybym miał pustą drogę to idealnie skończyłbym przed zamkniętym odcinkiem drogi a tak ostatnia tempówka nie wyszła. Od tego momentu nie chciało mi się już jechać. Spokojnym tempem dojechałem do Międzyrzecza gdzie próbując sprawdzić jedną z dróg którą jeszcze nie jechałem trafiłem na jakiś ślepy zaułek i wróciłem dobrze znaną drogą. Nie był to najlepszy dzień ale trening wyszedł niezły.
Pokaż trasę GPS

Po wczorajszym mocniejszym treningu postanowiłem trochę pokręcić na luzie. Pojawił się silniejszy wiatr i zaplanowałem praktycznie płaską trasę. Wyjechałem nieco później niż dzień wcześniej ale nie było wcale cieplej. Początkowo było mi zimno, ale po chwili już się rozgrzałem. Udało mi się uzyskać dobre tempo i cały czas jechałem równo. W kilku momentach musiałem zwolnić a powrót do tego tempa z wiatrem wiejącym w twarz nie należał do łatwych. Najtrudniejsza była trasa do Brzeszcz, wiało tak, że jadąc w pozycji aerodynamicznej, mocno trzymając kierownicę, kilka razy prawie zostałem zdmuchnięty z drogi przez jadące z przeciwka ciężarówki. Druga część trasy była dużo łatwiejsza, wiatr nie przeszkadzał a ruch tez był niewielki. Przez miasto też przejechałem sprawnie, tylko jeden palant wymusił na mnie pierwszeństwo i wlekł się około 30 km/h na zjeździe.
Pokaż trasę GPS

Pora wrócić do mocniejszych treningów, sezon jeszcze się nie skończył i pomimo narastającego zmęczenia chciałbym jeszcze wycisnąć z siebie ile mogę. Nie zregenerowałem się w pełni po GMJ a dodatkowo przed jazdą byłem niewyspany.
Wczesny wyjazd nie zawsze dla mnie jest dobry, często dopiero pod koniec jazdy noga zaczynała podawać odpowiednio. Dawno nie byłem na Równicy i to był cel na ten dzień. Wybrałem się na starym rowerze, wymieniłem linki i chciałem sprawdzić czy wszystko działa jak należy. Po spokojnym dojeździe do Ustronia postanowiłem sprawdzić się na podjeździe na Równicę. Początek tradycyjnie odpuściłem, z każdym metrem się rozkręcałem i na kostkę wjechałem już w dobrym tempie. Od tego momentu już nie kalkulowałem i jechałem ile mogę, ostatnie kilkaset metrów jechałem już na oparach, mimo to udało się utrzymać dobre tempo. Nie był to najlepszy dzień na tego typu próbę i dlatego jestem zadowolony z czasu jaki uzyskałem. Na zjeździe odczułem chłód, widać, że zbliża się jesień i poranki w górach już są zimne. Po zjeździe przez dłuższy czas wracałem do siebie. Nogi wróciły do dobrego stanu dopiero po 40 minutach spokojniejszej jazdy.
Pokaż trasę GPS

Plan na ten dzień był inny. Miałem jechać na wyścig do Czech ale perspektywa spędzenia kolejnej soboty poza domem nie bardzo do mnie przemawiała, dodatkowo nie czułem się jeszcze dobrze wypoczęty, więc na tym wyścigu tylko bym się męczył więc sobie odpuściłem. Zamiast wyścigu zafundowałem sobie dwugodzinny trening. Nie planowałem żadnej trasy, chciałem jechać tak, by wracać z wiatrem i jedynym słusznym kierunkiem był Skoczów. Noga podawała lepiej niż w czwartek ale tętno dalej było niskie, za niskie. Dojeżdżając do Skoczowa miałem dylemat, jechać na Strumień czy Ustroń. Jakoś nogi same skierowały mnie na południe i najpierw jechałem z bocznym wiatrem a później wiało w plecy. Jadąc główną drogą co chwilę wyprzedzały mnie samochody z rowerami. Domyśliłem się, że w Wiśle jest maraton MTB. Po dojeździe do Wisły zawróciłem i początkowo walczyłem z silnym wiatrem. Od Ustronia już jechałem z bocznym a od Skoczowa z wiatrem w plecy. Pod koniec jechało się nawet lepiej niż na początku.
Pokaż trasę GPS

Po dotarciu na kwaterę bardzo szybki serwis koła. Kolega Adam poratował mnie oponą i pomógł mi w wymianie dętki i opony. Zdążyłem na szybko zmienić ciuchy, zabrać potrzebne rzeczy i trzeba było jechać na start drugiego etapu. Nie byłem wcale zregenerowany i czułem, że będzie ciężko. Rozgrzewka była także w trybie ekspresowym, chcąc coś nadrobić do rywali musiałem ustawić się z przodu.
Ustawiłem się w pierwszym rzędzie, sporo zawodników jak zwykle przyjechało na ostatnią chwile i ustawiło z przodu. Był taki ścisk, że nie mogłem się ruszyć ani o centymetr. Dopiero gdy wszyscy ruszyli to mogłem się wpiąć, sprawiło to tyle problemów, że byłem bliski upadku a za mną słyszałem niecenzuralne słowa. Ruszyłem dopiero po wjeździe na drogę już ze stratą. Tempo nie było zbyt spokojne a do tego przepychanki i traciłem kolejne pozycje. Gwoździem do trumny było zwężenie na około kilometr od startu. Tam zostałem przyblokowany i byłem praktycznie na końcu peletonu. Wystarczył kilometr by stracić bardzo dobrą pozycję startową, ciężko jest wyeliminować lęk po kilku kraksach. Nadrobić też nie miałem jak, przed pierwszą stromizną oczywiście spowolnienie i już zrobiła się dziura. Noga nie podawała najlepiej i męczyłem się strasznie by dojechać do ogona peletonu. Podjazd na przełęcz Koniakowską też poszedł mi słabo, na zjeździe nie poszalałem i na drugi podjazd wjechałem już z ogromnymi stratami. Na szczęście na tym podjeździe zaczęła noga podawać i zacząłem przesuwać się do przodu. Jechałem cały czas mocno i stopniowo doganialiśmy kolejnych zawodników. Uformowała się około 10 osobowa grupka w której jechaliśmy przez większą część etapu. Grupa może liczna ale chętnych do współpracy było może 6 osób. To wystarczyło aby jechać dobrym tempem ale trochę denerwowało. Z przodu nie było nikogo widać i pozostało mocno pracować aby nikt nas nie dogonił. Przed Jaworzynką już grupa stopniała o jedną osobę. Na podjeździe miałem delikatny kryzys ale szybko minął i wróciłem na czoło i do wjazdu na główną drogę dyktowałem mocne tempo. Po wjeździe do Czech grupa trochę się rozleniwiła i wyglądało to tak, że praktycznie sam dyktowałem tempo aż do Mostów. Tam mocniejsze tempo podyktowała dwójka zawodników i spłynąłem na tył grupy. Do bufetu było przeważnie w dół wiec tempo było szybkie. Na bufecie zwolnienie i po raz kolejny wyjechałem na przód grupy. Dosyć trudny podjazd w lesie poszedł całkiem dobrze, we dwóch podyktowaliśmy takie tempo, że grupa się rozciągła a po zjeździe już było nas mniej. Dojechał do nas zawodnik który z nami wcześniej nie jechał i tempo wzrosło. Na dojeździe do Hyrczawy grupa zaczęła się dzielić, udało się zespawać a mocna jazda spowodowała, że zaczęliśmy doganiać kolejną grupkę. Trzech zawodników przeskoczyło a po wjeździe do Polski połączyliśmy się w jedną grupę. Na zjeździe zacząłem tracić i podjazd do centrum Istebnej zacząłem z kilkusekundową startą. Szybko nadrobiłem i w połowie podjazdu zacząłem przesuwać się do przodu. Tempo szło mocne i się podzieliliśmy. Na szczycie podjazdu byłem jako 2, na wypłaszczeniu nie dałem rady jechać tak mocno jak na stromym podjeździe i znowu zostałem lekko z tyłu. Po skręcie na metę miałem około 10 sekund do kilku zawodników. Byłem pewny, że meta jest na samym szczycie i nie jechałem na maksimum możliwości. Jak się okazało meta jest niżej i praktycznie bez żadnych zysków i start do poprzedzających mnie w generalce zawodników przejechałem przez matę.
Awansowałem o jedno oczko w kategorii a w OPEN o prawie 50 miejsc. Pomijając fakt, że nie byłem dobrze przygotowany do tego etapu oraz słabą dyspozycje na początku to mogę być zadowolony. Dyspozycja na trasie pozwalała na jazdę z czołówką. Patrząc na dane z licznika to był to jeden z lepszych wyścigów jakie pojechałem w tym sezonie. Defekt z pierwszego etapu pośrednio wpłynął na drugi i pozostaje niewielki niedosyt po pierwszym dniu rywalizacji.

Ostatni trening przed Road Trophy połączony z kibicowaniem kolarzom walczącym w Tour de Pologne. Wyjechałem z domu o 12.25 i w Skoczowie dołączyłem do Jas-Kółek. Zebrało się nas 5 osób i tak bocznymi drogami dojechaliśmy do Ustronia. W Skoczowie do jazdy przygotowywał się Grześ ale nie czekaliśmy na niego. Po wjeździe na dwupasmówkę zaczęliśmy jechać po zmianach i dopóki Otfin nie złapał gumy to dobrze to wyglądało. Później zaczęły się zrywy i zaczęło się dzielić, ja trzymałem się swoich założeń, czyli równej jazdy bez szarpania i momentami odstawałem od reszty. Na skrzyżowaniu niebezpieczna sytuacja, zatrzymanie się było możliwe, ale po co hamować i zatrzymywać się na czerwonym świetle, może się uda przejechać. Na szczęście bezpiecznie udało się przejechać i dalej już bez przygód. Tempo momentami było mocne, niepotrzebnie bo czasu było sporo a nie wszyscy są tak mocni i mogłoby się to skończyć źle. W Wiśle już utrudnienia, na szczęście udało się przejechać i zatrzymać w sklepie. Po uzupełnieniu bidonów pozostało dojechanie do Zameczka. Jechaliśmy już spokojniej i przed podjazdem pod Zaporę się rozdzieliliśmy. Podjazd na Zameczek wjechałem spokojnie, na szczycie czekali już Staszek i Robert i po przekroczeniu premii górskiej stanęliśmy kawałek niżej. Ludzi powoli przybywało, udało się pozyskać gadżety Tauron a czas szybko leciał. Tempo nadjeżdżających kolarzy nie było przesadnie mocne i można było chwile dłużej podziwiać rozciągnięty Peleton. Sytuacja zmieniała się dynamicznie i podczas drugiego przejazdu przez Premie Górską peleton już był nieźle przerzedzony. Jak tylko przejechała główna Grupa to od razu wszyscy ruszyli a z tyłu jeszcze jechali zawodnicy. Dopiero radiowóz z zieloną flagą zamykał wyścig. Sporo kolarzy musiało zwalniać by przejechać, my też za szybko ruszyliśmy, ale za nami były tylko 3 pojedyncze osoby i miały dosyć dużo miejsca by nas minąć. Nagrodą za oczekiwanie był zjazd do Wisły. Bardzo dobrze zjechałem, parę osób mi przeszkodziło w jeszcze lepszym zjeździe. Za rondem zjechaliśmy się i przez zatłoczoną Wisłę i Ustroń dojechaliśmy pod sklep. Po uzupełnieniu zapasów wody i dojeździe do Skoczowa rozdzieliliśmy się. W dosyć spokojnym tempie dojechałem do domu. Noga dużo lepsza niż w weekend.




Pokaż trasę GPS

O tym dniu szybko chciałbym zapomnieć. Mocy kompletnie nie było i nawet jazda na lepszym rowerze nie należała do przyjemności. Męczyłem się bardzo i nawet około 50 kilometrowa trasa bez większych podjazdów dała mi ostro w kość. Po 35 kilometrach zatrzymałem się w wodopoju i dalej szło już nieco lepiej ale dyspozycja była daleka od oczekiwanej.