Kolejny rok przeszedł do historii. Był to bardzo trudny okres w moim życiu i pod wieloma względami stracony czas. Niemal wszystko poświęciłem rowerowi, sporo czasu spędziłem poza domem, jak nie na treningu to na różnego rodzaju wyjazdach. Wiązało się. to z zaniedbaniami, m.in pracy. Kosztowało mnie to sporo. .w związku z tym że nie poświęciłem się należy się mojej pracy zawodowej to zarabiałem mniej a wyjazdy sporo kosztowały. Nic nie odłożyłem i musiałem dokładać z oszczędności. Na same wyjazdy i startowe poszło bardzo dużo pieniędzy a dokładając to co zrobiłbym pracując na wcześniej uzgodnionych warunkach to suma przekroczyła 10 tysięcy. Jakby do tego doliczyć koszty wyżywienia i wkłady finansowe włożone w sprzęt to ta kwota jeszcze by wzrosła. Muszę jeszcze przemyśleć parę spraw ale na powtórkę takiego sezonu raczej się nie zdecyduję.

  Po życiowym, chociaż też trochę pechowym sezonie 2017 z dużą motywacją przystępowałem do przygotowań do kolejnego. Wszystko przebiegało według wcześniej ustalonego zarysu. Po dużej ilości ćwiczeń ogólnorozwojowych w końcówce roku 2017 dobrze przepracowałem kolejne miesiące. Wyniki z testów mocy mówiły o tym, że jest dobrze ale na początku sezonu nie bardzo się to potwierdzało w rywalizacji. Kiedy już ruszył sezon startowy to na jakiś konkretny trening nie było czasu. Bazowałem głównie na tym co wy pracowałem w okresie przygotowawczym. Forma powoli szła do góry. Nie wszystko grało jak powinno, na wiele rzeczy nie miałem wpływu i to zaczęło powoli burzyć ułożony z wielu kawałków schemat. Po kilku raczej nieudanych startach przyszedł czas na obóz treningowy w Bukowinie Tatrzańskiej. Na obozie wykonałem kawał dobrej roboty która miała zaowocować później. Na kontrolnym starcie w wyścigu z cyklu Podhale Tour nie wypadłem najlepiej. Był to skutek braku regeneracji a nie formy. Po tygodniu odpoczynku czekał mnie sprawdzian, ponad 100 kilometrów wyścig na niemal płaskiej trasie. Był to pierwszy taki start po prawie 7 latach. Nie wiedziałem czego się spodziewać i byłem pełen obaw. Jak się okazało poprzednie starty były w porównaniu do tego wyścigu udane. Dzięki zbiegowi szczęśliwych dla mnie okoliczności ukończyłem ten wyścig. Był to mały punkt zwrotny w sezonie. Od tego momentu wszystko zaczęło się lepiej układać co się potwierdziło na kolejnym wyścigu. Wreszcie potwierdziłem dobrą formę podczas zawodów. Z dobrym nastawieniem przystępowałem do Lubelskiej Vuelty. W pełni zadowolony jestem tylko z ostatniego etapu. Trochę brakło szczęścia i mógłbym inaczej myśleć o tych zawodach. Moja jazda po płaskim wygląda lepiej niż wcześniej ale do dobrego sporo brakuje. Podczas tego wyścigu zaczęło już szwankować zdrowie, pierwsze oznaki zlekceważyłem. Po kilku dniach odpoczynku przystępowałem do kolejnego testu FTP. Nie był to wymarzony dzień na 20 minutową próbę. Wynik wyszedł lepszy niż oczekiwałem. Dwa dni później udało się przeprowadzić bardzo dobry trening w górach. Jazda dawała dużo przyjemności a czasu na podjazdach były najlepsze w tym roku i na podjeździe dnia zbliżyłem się do rekordu. Priorytetem na trzy najbliższe tygodnie było utrzymanie dobrej formy. Tak się złożyło, że w każdy weekend był start w zawodach. Prawdopodobnie najlepszy weekend startowy zaliczyłem w Wilczycach, gdzie dwukrotnie stanąłem na podium. Na ciężkie treningi nie było czasu i kolejne zawody pokazały, że wcale trening nie był potrzebny. Jedyne czego brakowało to więcej szczęścia. Dobra formę dociagłem do końca czerwca, jednak pojawiły się przeszkody nie do przeskoczenia. Na skutek zmieniających się warunków atmosferycznych pojawiła się infekcja z którą walczyłem kilka dni, nie miała dużego wpływu na wydajność organizmu ale mimo to zachowawczo zrezygnowałem z długiego dystansu na Pętli Beskidzkiej. Pomimo długiej jak na mnie rozgrzewki, nie umiałem złapać swojego rytmu i dlatego na szczycie pierwszego podjazdu miałem stratę do najlepszych. Dałem z siebie wszystko co wystarczyło do dobrego miejsca ale do podium duża strata. Powetowałem to sobie na czasówce. Bardzo dobra jazda, jeden z lepiej pojechanych odcinków w minionym sezonie. Po Pętli Beskidzkiej przyszedł czas na krótki odpoczynek. Po tygodniu wróciłem do treningów, na początek jazdy poprawiające wytrzymałość a następnie test FTP. Wynik z testu wyszedł niemal identyczny jak na początku maja ale gorszy niż w czerwcu. Później pojawił się dziwny kryzys. Mój organizm zbuntował się i przez kilka dni nie funkcjonował normalnie. Była to szybka reakcja na wirusa który rozwijał się w moim organizmie. Od tego momentu dziwne reakcje, zmiany samopoczucia oraz niepoprawnie funkcjonujący układ pokarmowy i wydolnościowy były na porządku dziennym. Pomimo to kontynuował normalny tryb odżywiania i treningu. Pierwsze zawody po przerwie były wielką niewiadomą.

  Nastawienie było dobre, jak się okazało forma również, tylko znowu ten pech. Wyścig pojechałem dobrze, dzień później również czułem się mocnym i po raz kolejny w tym roku nie byłem w stanie pokazać swoich możliwości. Co prawda udało się wygrać, ale ze sprawnym rowerem byłby dużo lepszy czas. Przed zbliżającym się Road Trophy nie trenowałem zbyt dużo, wydawało się, że forma wzrasta i zmotywowany stanąłem na starcie. Wszystko układało się dobrze do momentu gumy. Miałem ochotę nie robić nic i zrezygnować. Po namyśle ukończyłem ten etap i wystartowałem w kolejnym. Nastawienie było już zupełnie inne i początek etapu był tragiczny w moim wykonaniu. Później już było lepiej i nadrobiłem sporo tracąc przy tym sporo sił co odbiło się kolejnego dnia. Miałem nadrobić stracony czas a moja strata jeszcze się powiększyła. Ostatni etap znowu miał być ratunkowym i tak się stało. Ciekawe co by się stało jakbym do niego przystępował bez żadnych problemów. Dałem z siebie wszystko i stanąłem po raz kolejny na podium, tym razem na jego drugim stopniu. Nieoczekiwanie po etapówce forma zaczęła wzrastać. Potwierdzeniem tego były VIII Górskie Mistrzostwa Jad-Kółek, dobra jazda i zwycięstwo na które zapracowałem w drugiej części trasy gdzie nieoczekiwanie wyścig zaczął się na nowo Regularne treningi spowodowały, że optymalną forma przyszła we wrześniu. Po Rajdzie na Równicę pozostał niedosyt, nie było po nim śladu już tydzień później po czasówce w Żmigrodzie gdzie o dziwo pojechałem bardzo dobrze. Znowu miałem pecha i wtedy zacząłem szukać przyczyn wszystkich defektów w sprzęcie. Wszystkie kapcie złapane po pierwszym etapie Road Trophy były spowodowane przez przesuniętą opaskę. Wymiana opaski pomogła i od tego czasu żaden defekt koła mi się nie przytrafiło. Chciałem pójść za ciosem i dobrze zaprezentować się na kolejnych zawodach. Nie był to wymarzony start i tylko potwierdził moją bardzo słabą jazdę po płaskim. Do wyścigu w Rajczy zostało jeszcze trochę czasu który wykorzystałem na dobry trening. Czułem się dobrze i forma też była całkiem niezła jak na wrzesień oraz problemy zdrowotne. Wyścig przegrałem tradycyjne na rundzie honorowej. Do tego zaliczyłem upadek a podczas gonienia kolejnych grup zerwałem łańcuch. Po długiej zabawie w naprawę dojechałem w dobrym tempie do mety. Po odebraniu nagród i małym świętowaniu zacząłem myśleć już o roztrenowaniu. Początek października przyniósł dobrą pogodę ale i brak czasu. Na tradycyjnym Zakończeniu Sezonu dałem z siebie wszystko i w dobry sposób zakończyłem kolejny już sezon. Ostatnie jazdy były już krótkie i 20 października zakończyłem sezon. Później był czas na podreperowanie zdrowia. W okresie od października do grudnia odwiedziłem więcej razy lekarza niż przez ostatnie 20 lat. Na szczęście zdiagnozowaną wcześniej chorobę udało się pokonać. Skutki leczenia będę jeszcze długo odczuwał, ale zagrożenie minęło i przy zdrowym i rozsądnym trybie życia jest szansa, że zagrożenie nowotworem już nie będzie mnie dotyczyć. Muszę się pilnować, nie popełnić starych błędów i nie narażać się na szkodliwe dla zdrowia warunki. Po dwutygodniowym pobycie w ośrodku rehabilitacyjnym gdzie masa zabiegów i różnego typu działań szybko postawiła mnie na nogi dostałem pozwolenie na powolny powrót do normalnego życia. Kiedy już wróciłem do pracy to zdecydowałem się na początek przygotowań do 2019. Pierwsze trzy tygodnie przebiegły bardzo pomyślnie, liczba, rodzaj, długość i intensywność ćwiczeń dobrana była idealnie, nie odczułem w żadnym wypadku niepożądanych skutków i sądzę, ze mądrze wykorzystałem ten czas. Od stycznia zamierzam już trenować pod kątem sezonu 2019, sezonu który będzie wyglądał inaczej niż kilka poprzednich.

  Poza sezonem rowerowym nie bardzo mam o czym pisać. Przez prawie cały rok wszystko kręciło się wokół roweru i pozostałe aspekty zostały w mniejszym lub większym stopniu zaniedbane. Z czystym sumieniem mogę wykreślić 2018 z życia prywatnego czy zawodowego. W 2019 roku muszę więcej uwagi przeznaczyć na te rzeczy, nie może wszystko kręcić się wokół roweru, zawodów bo tak naprawdę nic z tego nie mam, poświęciłem dużo a w zamian dostałem niewiele.